Australie, van 1 oktober tot 5 november 1998
Blijf op de hoogte en volg Nel
05 November 1998 | Australië, Darwin
Australie van 1 oktober 1998 tm 5 november 1998
Van Darwin naar Alice Springs en van Cairns naar Sidney
Donderdag 1 oktober 1998 / vrijdag 2 oktober 1998: Amsterdam - Darwin
Na de laatste strubbelingen (kapotte rugzak) vertrek ik met pap en mam richting Schiphol om 15.00 uur. We komen aan om 17.00 uur. Na geparkeerd te hebben check ik rond 18.00 uur in (aan de verkeerde balie, maar dat mag de pret niet drukken). Ik kan pas om 19.15 uur aan boord, dus we eten nog iets. Het vertrekt te laat en kan niet meteen landen. Vlucht plus 1 uur. Is bijna de moeite van het instappen niet waard. Ik hoef niet opnieuw in te checken, omdat ik al een boardingpass heb. Op naar de tweede etappe! Dat is een lange zit van ongeveer 14 uur. Valt echter niet tegen. Is niet zo lang als het lijkt. Dan in Singapore 4 uur wachten. Dat lijkt langer dan het is! Dan de derde etappe naar Darwin van 4 uur. Ik ontmoet Victorine, een Nederlandse die met me meereist, waarschijnlijk tot Sidney. Aardige meid, zal wel loslopen.
Zaterdag 3 oktober 1998: Darwin
Rond 05.30 uur checken we in ons hotel in, maar helaas kunnen we nog niet op onze kamers. Het is hier ongeveer 25 graden en poep-benauwd en vochtig. Om 09.00 uur kan ik op m’n kamer. Heerlijk. Eerst slapen tot 13.30 uur. Dan douchen en wat opruimen. Om 15.00 uur met Victorine afgesproken. We lopen rond door Darwin (mooi park met papagaaien) en rond 17.00 uur weer terug. We leggen ons bij ’t zwembad waar het heerlijk is. Vakantie! Het is nog steeds niet helemaal tot me doorgedrongen dat dit het andere eind van de wereld is. Ik ontmoet Edith, een Zwitserse die Vics kamer deelt. We spreken af om 20.00 uur de BBQ van het hotel te testen. Deze blijkt uitstekend te zijn. In de tussentijd bel ik naar huis. Alles goed daar. Na ’t eten naar de Irish Pub. Erg gezellig. Om 24.00 uur liggen we in bed. Eigenlijk te laat, maar ja.
Zondag 4 oktober 1998: Darwin
Vandaag ontmoeten we pas om 14.00 uur de groep. Tot die tijd nemen we een laat ontbijt en luieren we wat bij ’t zwembad. We ontmoeten de groep. Een (tot nu toe) rustige groep. We gaan met de bus naar het Darwin Art & Science Museum. Dat is echt prachtig. Veel Aboriginal kunst en vreemde dieren. Daarna naar Fanny Bay Gaol Museum, de niet meer in gebruik zijnde Darwin Jail. Erg indrukwekkend, maar niet heel luxueus. Daarna terug naar het hotel waar we nog even zwemmen. Daarna met z’n allen naar Vic’s, een hotel / restaurant / bar om te eten. Daarna worden er nog wat “leuke” spelletjes gedaan. Ballonnen kapot krijgen, touwtjes door kleren halen en stoelendans. Hierbij gaat Becky (reisleidster) uit de kleren, op een sant-muts na. Rond 01.00 uur naar het hotel.
Maandag 5 oktober 1998: Darwin – Litchfield NP
Vandaag om 07.00 uur vertrek richting Litchfield NP. Op weg daarnaartoe eerst naar ‘t Territory Wildlife Park, een mooi natuurpark met allerlei soorten dieren, van kangaroos tot slangen. Dit park bezoeken we van 09.00 uur tot 12.00 uur en is zo groot dat er treintjes rijden. Na de middag gaan we verder en komen langs de zgn. Termite Mountains, door termieten gevormde heuvels. Dan rijden we Litchfield NP binnen en nemen een duik in de Florence Falls. Dat is pas genieten! Zo’n helder water en zo fris… Daarna verder naar Itwa Falls, waar we eerst (Edit, Lars, Eric en ik) een wandeling maken die echt de prachtigste uitzichten geeft. En wat is er lekkerder dan daarna een heerlijke duik te nemen? Dit is een heel mooie dag en dat er nog maar veel mogen volgen! In 18.00 uur terug naar camp en om 19.00 uur eten: Minestrone soep, jacked potatoes, vlees, salades en chocolade pudding. Na het eten gaan we naar het plaatselijke café waar we de enige bezoekers zijn. We doen wat melige spelletjes (hints, moose, voeten, handen) die wel echt leuk zijn en het ijs breekt een beetje. Om 22.00 uur sluit het café en we drinken nog wat op ’t terras. Om 23.00 uur terug naar camp Het is ontzettend vochtig en warm. Alles wat buiten de rugzak komt is vochtig. Morgen en overmorgen zitten we op dezelfde camping, dus we kunnen wassen.
Dinsdag 6 oktober 1998: Litchfield NP - Kakadu NP
Om 06.45 uur moeten we de tent leeg hebben en ontbijten. We vertrekken naar Kakadu NP. Dat blijkt echt een prachtig NP te zijn. We stoppen in Cooinda om vanuit daar de Yellow Waters Cruise te maken. Dan blijkt dat onze bus kapot is en er wordt besloten om in Cooinda (2 nachten) te kamperen. De Yellow Water Cruise is prachtig; de mooiste vogels, de grootste ‘crocks’, de mooiste bomen, bloemen en planten. De gids weet ontzettend veel over alle dieren en planten en dat maakt het alleen maar interessanter. Er blijken nogal wat crocks te zitten, in en bij ’t water. Ik blijf foto’s maken in de hoop ‘m er helemaal op te krijgen. Hierna hebben we nog lekker wat tijd om te zwemmen in ’t zwembad bij de camping. Om 17.30 uur gaan we een stuk lopen door de billabongs, de drooggevallen gedeeltes van de Yellow Waters. Het is hier echt prachtig. Geen voorstelling van te maken. Je kunt zien dat het water hier zo hoog heeft gestaan. Het voelt als in een oerwoud. Hierna eten we: kangaroo, kip, beef en salades en (zoete) taart. We drinken nog (één) pilsje. Morgen vroeg weer op.
Woensdag 7 oktober 1998: Kakadu NP - Arnhem Land
Vandaag gaan we naar Arnhem Land om o.a. rotstekeningen te bekijken en de geboekte rondvlucht te doen. Maar van tevoren om 05.30 uur eerst een wandeling bij Yellow Waters te bekijken. Er hangt nog mist. Het is nog donker. Dan zie je het landschap ontwaken; de vogels, dieren, prachtig. Op tijd terug voor het ontbijt. Om 08.00 uur naar Arnhem Land, waar we met een Aboriginal gids diverse mooie plekken bezoeken. Nourlangie Rock, Iburr Rock en andere bijzonder plekken. Hij weet heel veel over het Aboriginal leven. ’t Is ontzettend interessant. Helaas zit een bezoek aan een Aboriginal stam er niet in. Ze leven afgezonderd en vreedzaam. Ze hebben een paar grondregels waarnaar ze leven: * Respecteer elke andere mens als jezelf * Een vrouw staat boven jezelf (kinderen, gezondheid) * misbruik nooit een vrouw van je eigen stam (incest). Als iedereen met deze regels zou leven… We zien een heleboel crocks. Tamelijk akelig dichtbij. We beklimmen Ubirr Rock, en veel Aboriginal rotsschilderingen. Daarna naar ’t vliegveld voor een vlucht over Kakadu NP. Prachtig, maar moeilijk op een foto vast te leggen. Daarna terug om te eten: Simsim, pasta met vlees, fruit. Met ons eten twee mannen, een Aboriginal en een blanke. De Aboriginal heeft een didgeredoo bij zich en geeft een demonstratie. Natuurlijk mogen we het allemaal proberen. Het lukt! Hierna gaan de meesten naar bed. Fritz neemt zijn gitaar nog en we proberen wat te zingen. Erg leuk. De bus is overigens nog steeds niet gerepareerd.
Donderdag 8 oktober 1998: Kakadu NP / Gunlom
Na ’t ontbijt richting Nourlangie Rock, waar we rotstekeningen bekijken. We lopen er eerst een stuk omheen, daarna beklimmen we de rots. Het uitzicht is prachtig (alweer). Daarna naar Bowali Visitor Centre (VC), waar een heleboel interessante Aboriginal kunst te zien is. Daarnaast ook een boel bloemen, planten dieren etcetc. Heel interessant! Daarna naar Gunlom. Het is hier ontzettend heet. We zetten eerst de tent op. De weg hierheen was nogal bumpy, een dirt road, allemaal rood zand, maar nog steeds blijft dit landschap boeiend. Dit is wat men in Australië ‘bush’ noemt. Als ’t kamp opgezet is beklimmen we een rots, in deze hitte geen kleinigheid, maar boven op die rots is een ‘rock pool’ waar we gaan zwemmen. Net een bounty-reclame. Een paradijsje met drie niveaus van water. We zien zelfs een leguaan. Rond 18.00 uur terug naar ’t kamp. Daarna eten: vissalade, barramundi en salades, chocolade -of carrot cake. Heerlijk. Alweer te veel gegeten. Na ’t eten nog gezongen met Fritz’ prachtige gitaarspel. Tevens word ik, samen met Becky, lid van de S.A. (Snorkers Anonymous). Het is erg heet en morgen is het weer vroeg opstaan. Dat wordt weer zweten vannacht.
De afgelopen dagen hebben we ons niet aan ’t reisschema gehouden vanwege de kapotte bus. Al met al hebben we wel alles gezien wat we zouden moeten zien.
Vrijdag 9 oktober 1998: Gunlom – Katherine
En inderdaad, ik drijf bijna de tent uit. Maar ach ja, alles went. Na ’t ontbijt vertrekken we naar Katherine. Onderweg nog ’n sanitaire en een foto stop. In Katherine kunnen we lunchen en boodschappen doen. Koop een paar sandalen, en kan eindelijk die twee paar schoenen weggooien. Daarna hebben we de optie: kanoën of een cruise over / door Katherine Gorges (Nitmiluk NP). Dat wordt dus samen met Vic in een kano. Heel erg mooi, wel tamelijk vermoeiend. Aan het eind van de tocht kunnen we zwemmen. De omgeving is zo prachtig dat je niet weet waarvan je een foto moet nemen. We overnachten in Katherine. ’s Avonds na het eten hebben we nog gezellig zitten ouwehoeren. Heeft Fritz zijn lijf verbouwd? Daarna nog wat tests gedaan met zwaartekracht, maar we wisten niet meer precies hoe het moet. Helaas, het lukt niet. Er zit al de hele avond een wallaby bij onze tent. Af en toe denken we dat ie erin zal kruipen. Gelukkig niet.
Zaterdag 10 oktober 1998: Katherine – Devils Pebbles
Vandaag weer om 06.30 uur gereed. We vertrekken naar Mataranka waar zich hot springs bevinden. Lekker een half uurtje relaxen en zwemmen. Vanavond hebben we geen water, licht elektriciteit etc. Maar dat zal wel loslopen. Vanuit Mataranka naar Daily Waters voor de lunch (even lekker pitten)> Hier is naar men zegt de oudste pub van Australië, The Daily Waters Pub (gek hè). Een ontzettend leuk café in de middle of … nowhere. Je vindt er de gekste dingen: BH’s, ondergoed, identiteitsbewijzen, foto’s kaarten, geld, rare teksten, vlaggetjes. Je kunt ’t zo gek niet verzinnen. ’t Komt van alle hoeken van de wereld. Je raakt niet uitgekeken. Daarna richting Devils Pebbles, een formatie van kleine rotsen. Daar slaan we ons kamp op. Zoals gezegd geen luxe. Onderweg hebben we hout gesprokkeld voor ’t kampvuur. Iedereen is moe na deze lange dag reizen. Na het eten: taco-chips, taco’s, bananen met chocolade en marshmallows, in ’t Mexicaans uitziende landschap (ahum) met Mexicaanse hoeden op nog een tijdje genoten van deze prachtig mooie nacht. Rond 22.00 uur pitten.
Zondag 11 oktober 1998: Devils Pebbles – Alice Springs
Om 05.30 uur ontbijt. Prachtige zonsopgang in deze uitgestrektheid. Vanuit Devils Pebbles (kleine stenen) gaan we naar Devils Marbles (grote stenen). Heel indrukwekkend. De Aboriginals denken hiervan dat de Rainbow Serpent hier haar eieren heeft gelegd. Er is een keer een kind verdwenen op deze plaats, dus deze plek betekent ongeluk. Na uitgebreid foto’s te hebben gemaakt vertrekken we naar Alice Springs, waar we eerst ons motel opzoeken. Je weet wel: met echte bedden en een douche. Daarna rijden we langs John Flinn’s graf, de man die de Royal Flying Doctor Service heeft opgericht. We bezoeken Standley Chasm, een diepe kloof tussen de rotsen. Het waait op één plek in de kloof. WE lopen een heel eind de kloof in en weer terug. Inmiddels is er een fotograaf van Connections, Tony, met ons mee op de bus om foto’s te nemen. Voor de nieuwe brochure. Hij maakt dus 17 groepsfoto’s. Oké hij is goedgekeurd, een aardige kerel. Van daaruit naar Simpson’s Gap, nog een mooie kloof. Daar aangekomen begint ’t een beetje te regenen. Vervelend. Net als we een meter of 100 hebben gelopen, begint het een beetje heel erg hard te regenen. We worden dus zeiknat. Na één foto terug naar Alice Springs waar om 18.00 uur Sexy Rexy’s Snake Show begint. Ik bel eerst even naar huis. Alles goed daar. Sexy Rexy is erg goed. De slangen en leguanen zijn niet slijmerig, koud, vies of iets van dien aard. Best wel warm en plastic-achtig. Daarna een 3-gangen diner met Kalamari, Baramundi en taart. Lekker en gratis, omdat het eten in Darwin niet was zoals beloofd. Daarna zitten er twee zangers/ gitaristen, Timmy en Scott (Dawson). Erg leuk, maar erg kort. Rond 22.00 uur stoppen ze ermee. Om 23.00 uur gaan nog ’n man of tien naar een nachtclub. Mij niet gezien. Heb ik een keer een bed onder mijn kont, wil ik er ook zo lang mogelijk in slapen. We nemen vanavond afscheid van Lars. Beetje vreemde jongen, heel stil toch ook weer niet. Niet mijn type.
Maandag 12 oktober 1998: Alice Springs – Kings Canyon
We verslapen ons (weer) 07.50 uur!! Blijkt het pas 06.50 uur te zijn. Hoera, we zijn een keer op tijd. We delen onze kamer met Rikke en Kitty, twee Deense meisjes. Heel aardig en ze reizen met ons mee naar Sidney. Zal wel loslopen denk ik. Vandaag komen er vijf nieuwe reizigers bij, de meeste alleen de vijf dagen “around de rock”. Op twee (of eigenlijk één) na heel leuk. Rebecca vertelt dat ze in de vorige reis door Nieuw-Zeeland niet zo’n leuke groep had. Er was iemand die ’t hoogste woord wilde voeren. Ik begrijp nu waarom ze het niet zo leuk vond. Ze heeft zelf het hoogste woord. Ik mag haar niet zo, en Nina is veel bij haar dus…. Jammer voor haar. We rijden weer ’n flink stuk Eerst tot Ebenezer voor de lunch. Daarna door tot Kings Canyon. Eerst zetten we de tent op en daarna meteen vertrek naar Kings Canyon voor een wandeling van ongeveer drie uur. Het is echt adembenemend. Dit is echt zonder twijfel het mooiste landschap tot nu toe. Ik heb Grand Canyon (nog) niet gezien, maar dit is al geweldig. Na 1,5 uur wandelen bereiken we de “Garden of Eden” een waar paradijs te midden van deze rotsformatie. Er wordt gezwommen in het ontzettend ijskoude water. Daarna terug terwijl het langzaam begint te schemeren. Foute tijdsplanning van Wayne. Het laatste stuk afdaling, steil, moeten we in het donker doen. Niet geheel ongevaarlijk, maar iedereen overleeft het. Behalve Tony, de fotograaf. Hij verstuikt zijn enkel en heeft behoorlijk veel pijn. Toch nemen we hem nog mee. Terug in camp is er eten: tomatensoep, spaghetti bolognese, en apfelstrudel (zelfgemaakt) Lekker! Na ’t eten gaan de meesten douchen en naar bed. Met een paar mensen blijven we nog zitten praten en zingen (Tony, Becky, Wayne, Edith, Fritz, Kitty en ikzelf). Life is good!! Hiervan kan ik echt genieten. Vandaag hebben we het voor het eerst een beetje koud. Heerlijk! Ik heb m’n slaapzak nodig. Voor het eerst om IN te slapen. Rond 00.35 uur slapen.
Dinsdag 13 oktober 1998: Kings Canyon – Yulara
Vandaag weer een hele rit richting Yulara. We hebben tot de lunch een fotostop bij Mnt Connor. AL een heel aardig bergje. Daarna komen we rond de lunch in Yulara aan. Na de lunch meteen naar de Olga’s (Kata Tjuta, many heads) een rotsformatie die met zijn 36 rotsen erg indrukwekkend is. We maken een wandeling tussen twee Olga’s (Olga Gorge?) Daarna naar de lodge om ons te settelen. Daarna nog wat winkelen om om 18.00 uur naar de zonsondergang bij Ayers Rock (Uluru) te gaan kijken. Jammer genoeg is het nogal bewolkt, waardoor het niet zo heel erg ontzettend spectaculair was. Maar voor mij was ie geweldig. De kleur van de “shit house’ rock verandert zo vaak van kleur, dat is echt indrukwekkend. Je vergeet bijna om te eten (nibbleys) en te drinken (wijn). Hier zou ik het wel dagen vol kunnen houden Na het eten: TJap Tjoj, ijs, Danke Anke naar bed.
Woensdag 14 oktober 1998: Ayers Rock (Uluru)
Vandaag breaky at 4.45 uur. Om 15.15 uur vertrek naar Ayers Rock om te klimmen of te lopen. Dit wordt dus lopen voor iedereen, want de klim is gesloten wegens het slechte weer. Het waait behoorlijk hard. Eerst lopen we de Kuniya-walk, een korte wandeling. Tijdens deze wandeling zien we weer prachtige rotstekeningen, uithollingen, kloven inde rots. Prachtig en indrukwekkend. Daarna gaan we naar het VC, waar ik de halve winkel leegkoop (bijna). Daarna weer terug naar de Rock voor de Mala-walk, een anderhalf uur durende wandeling en erg mooi. Hij leidt een heel stuk om de rots heen. Ik wandel met Erik en Nina. Nina blijkt heel aardig. Een beetje vreemd, maar ach, wie niet. Rebecca blijkt ook mee te vallen, behalve op de (steeds schaarser wordende) momenten waar ze weer aandacht wil. Na de wandeling raak ik in gesprek met twee mannen uit Perth. Hello, how are you…. Enz. En zo sta je twintig minuten te praten. Gewoon leuk, iedereen spreekt je aan, praat echt me je. Daarna terug voor de lunch. Na de lunch een uurtje liggen. Om 14.45 uur vertrek ik voor mijn scenic flight. Die is echt spectaculair, prachtig, indrukwekkend. Je ziet de Olga’s van boven. Dan zie je pas hoe ‘uitgestrekt’ ze zijn. Ayers Rock blijkt ook veel breder te zijn dan je in eerste instantie denkt. Het is alleen een beetje moeilijk om foto’s te maken. Ik hoop dat ze gelukt zijn. Het is een erg bumpy vlucht. Er is slecht weer op komst. Op de vlucht van de Olga’s terug zien we dat het daar regent / stormt. Het ziet er erg grijs uit. Totaal anders. Na de vlucht heb ik nog wat tijd om me klaar te maken voor de kamelentocht, die niet door dreigt te gaan door het slechte weer. We gaan toch en het blijkt echt de moeite waard te zijn. Ik deel mijn kameel met Erik. Op een buitje na, dat ons twee regenbogen oplevert, is de wandeling echt prachtig. De gids vertelt van alles over de flora en fauna. Intussen is de lucht prachtig van kleur en zelfs de wolken zijn mooi. Na de rit is er tijd voor diner: Schnitzel met courgette en ijs. Na ’t eten douchen en met de shuttlebus naar de bar, als je dat zo kunt noemen. Hier gaat ’t eigenlijk al fout, want ik ben eigenlijk te moe om bier te drinken. Toch doe ik het. Om 23.00 uur gaan we (Rikke, Kitty, Tony en ik) nog naar de hotelbar. Tot 01.00 uur OH DEAR. Daarna nog een kopje cappuccino. Rond 01.30 uur naar bed. Een beetje wankel op de benen, maar we zien morgen wel.
Donderdag 15 oktober 1998: Ayers Rock - Alice Springs
Een beetje katerig vanmorgen. Maar twee Finimal zal wel baten. Een goed ontbijten hopelijk wat slapen in de bus. We bussen vandaag heel lang, dus dat zal wel lukken. Rond de middag voel ik me wel weer een heel mens. Na een uur of tig komen we aan in Alice Springs; en daarna nog ongeveer 45 minuten over een dirt track (zandweg) om bij ’t bush camp te komen. Dit is echt in the middle of … nowwhere! Maar mooi! We zitten nu op een cattle farm (een kleine). De campings is daarom een heel klein onderdeel. De eigenaar van de ranch mag per jaar van de regering een x-bedrag verdienen aan toerisme (ons dus). Op de ranch is ’n filmset geweest. We krijgen een rondleiding over de farm en de dagelijkse dingen. Daarna gaat de pub open en om 19.30 uur eten. We hebben geld bij elkaar gelegd voor Wayne en Becky en bieden dat aan. Wordt graag aangenomen. Zij hebben voor elk van ons iets leuks gekocht / verzonnen. Ik krijg een wasknijper om mijn neus dicht te knijpen (tegen ’t snurken). Jammer genoeg gaat de pub om 22.00 uur dicht en zitten we gauw genoeg droog. Misschien wel beter met het oog op morgen (trouwens de ballonvlucht gaat niet door). We blijven nog tot 00.00 zitten genieten van Fritz’ muziek en de sterrenhemel. Ik wil hier niet weg. Ik zal ’t hier erg missen. Deze uitgestrektheid, deze rust. Het is geweldig. Het zal niet meevallen om weer zo’n leuke groep te krijgen, maar we doen ons best!
Vrijdag 16 oktober 1998: Alice Springs – Cairns
Aangezien de ballonvlucht niet doorgaat kan ik lekker uitslapen. Ik word wakker om 06.00 uur. Jakkes, laatste dag. Om 08.00 uur gaan we naar het Telegraph Station en daarna naar de RFDS (Royal Flying Doctor Service), twee heel erg belangrijke instanties voor het verleden en heden van Australië. Helaas hebben we (vooral bij TS) erg weinig tijd. Als je je hier echt in wilt verdiepen, dan is een klein uurtje echt niet voldoende. Daarna hebben we nog ongeveer twee uur om Alice Springs te bespreken. Ik kan me gelukkig een beetje inhouden wat betreft de souvenirs en koop alleen een jurkje. Om 13.30 uur komt Wayne ons weer oppikken en we gaan naar Anzac Hill, van waaruit we een mooi uitzicht hebben op Alice Springs en op de Mac Donnell Ranges. Het is echt te heet. Iedereen is deze laatste dag een beetje down want is gewoon zo’n gezellige tijd geweest. Maar ik twijfel er niet aan dat de volgende twee weken ook goed verlopen. We wachten tot 16.30 uur tot Wayne ons terugbrengt naar ’t vliegveld. We hebben om 13.00 uur al afscheid genomen van Sue en om 14.00 uur van Therese. Om 15.00 uur van Iris en (danke) Anke. We gaan met zijn negenen naar Cairns. See you! Afscheid nemen is niet leuk. Iedereen heeft ’t er een beetje moeilijk mee. Het is zo’n leuke tijd geweest. Fritz, Edith, Priska, Patricia en Fiona gaan met ons mee naar het vliegveld. Heel leuk, maar het is uitstel van executie. Edith huilt haar ogen uit ’t hoofd en Kitty heeft ’t er ook moeilijk mee. Blijkt vooral te zijn vanwege Wayne. Er heeft al meer dan een week iets gelopen tussen die twee. Too bad. Ze wilden niet dat iemand er iets van merkte, en dat is gelukt. Op weg naar Cairns om 18.00 uur. Na een goede vlucht komen we rond 21.00 uur in Cairns aan. Heath komt ons ophalen. We drinken nog wat en gaan rond 22.00 uur naar bed.
Zaterdag 17 oktober 1998: Cairns
Om 09.00 uur ontbijt. Daarvoor eerst was gedaan, daarna gezwommen en gedoucht. Om 12.00 uur ontmoeten we de nieuwe groep. Lijkt erg leuk. We gaan met de bus naar ’t Cultural Centre, waar een show opgevoerd wordt door een Aboriginal groep dansers, boemerangs etc. Heel mooi, maar mij iets te commercieel. Dit hebben we in de outback niet gezien! Daarna ’n scenic tour door Cairns. Tussendoor eten bij Mc. Donalds. ’s Avonds vanaf 17.00 uur zitten we in de hotelbar en het blijkt goed te klikken. Ik stuur een fax naar huis / werk – ik hoop dat ik er een terug krijg met goed nieuws van Nancy en Ronald. Om 19.30 uur eten: Pasta en daarna gaan we met z’n allen naar ’t centrum om uit te gaan. Lekker veel mensen en dansen! Leuk voor de afwisseling. Om 24.00 uur thuis.
Zondag 18 oktober 1998: Cairns – Great Barrier Reef
Vandaag naar ’t Great Barrier Reef. Om 6.45 uur ontbijt. Vertrek om 07.30 met de bus. De boot vertrekt rond 08.00 uur. Het is ongeveer 2,5 uur varen naar de plaats van bestemming. Het is echt heerlijk. Liggen in de netten voor op de boot. De hoge golven komen helemaal over je heen en je wordt kletsnat. Heerlijk. Aangekomen besluit ik te gaan scubaduiken (scuba – self contained underwater breathing aparatos). Ik ben benieuwd en een beetje zenuwachtig. ER zijn enkele mensen ziek (zeeziek, kater en een combinatie van die twee) maar dat mag de pret niet drukken, toch? Het is echt geweldig. Een ervaring op zich. Ik weet niet hoe ik ’t moet zeggen. De eerste vijf minuten is het toch wel eng. Ik raak een beetje in paniek en ben nog te erg met ademen bezig om veel om me heen te kijken. De instructeur is in ieder geval erg leuk! Het is echt een belevenis om zo onder water te zijn. Het is alleen een beetje jammer dat de zon niet echt lekker schijnt. Het zicht is niet zo heel goed. Na een minuut tien zwem ik – of liever duik ik – los rond. Zolang je maar rustig blijft: no worries. Om de halve meter moet je je oren laten ploppen (equalize) om de druk eraf te halen. We zien grote vissen, kleine vissen, koralen, in alle kleuren van de regenboog (zelfs yellow poop). Bepaalde koralen mogen we aanraken, Echt de moeite waard. Je steekt je hoofd onder water en er gaat een andere wereld voor je open. Daarna een uitgebreide lunch aan boord en daarna nog een rondje snorkelen. Het zicht is op deze diepte veel beter. Daarna varen we terug tot aan het zandeiland. Daar zwemmen we heen en rusten we even. Prachtig. Klein paradijsje. Daarna snorkelen we terug naar de boot en de terugtocht van 2 uur wordt aanvaard. Heerlijk soezen (en verbranden) in de late middagzon. Dit is echt een geweldige dag geweest, Ik weet nu dat de komende twee weken ook fantastisch worden. Totaal anders, maar toch… ’s Avonds eten in de Fox and Villan: Steak, frites en groenten, en daarna terug naar het hotel. Om 22.30 naar bed.
Maandag 19 oktober 1998: Daintree Rainforest
Vandaag naar Daintree Rainforest, samen met Rebecca. Om 06.50 worden we opgepikt. Na twee uur rijden (en slapen) komen we aan bij de plek waar de cruise vertrekt. Daar nuttigen we eerst onzes morning tea. De cruise duurt ongeveer é én uur en leidt ons over de Daintree River. Prachtige bomen, vogels, lizzards, maar helaas geen crocks. Daarna lunch (warm en koud) en een lekkere duik in het heerlijke koele water van een beekje. Daarna snel weer verder naar de plaats waar het regenwoud uitkomt op ’t strand. Heel erg mooi. Alles is plots weer zo groen! We kunnen hier natuurlijk weer zwemmen. Daarna nog een korte rondleiding met gids door het regenwoud. Hij legt van alles uit over de bomen, planten en dieren. Heel interessant. Daarna weer (nu afternoon-) tea en we gaan weer richting hotel. Om 18.00 uur terug bij het hotel nadat we nog hebben gezongen voor de jarige chauffeur en een kaart geschreven te hebben. Aardige kerel. Dit was weer een heel erg mooie dag. Jammer dat ik mijn ogen niet open kon houden op de heenweg. Verder was er ’n prachtige natuur, lekker zwemmen en een mooie cruise. Zeer de moeite waard. Om 19.00 uur diner en daarna nog gezellig tot 23.00 in de bar gezeten. Heel gezellig. Tussendoor pap gebeld (is jarig vandaag). Nancy heeft een dochter, Lynn. Verder alles goed.
Dinsdag 20 oktober 1998: Whitsundays
Vandaag om 07.00 uur vertrek richting Whitsundays, een hele dag bussen. Middagstop in Townsville en rond 16.00 uur in Whitsunday, Airlie Beach. Luxe kamers (groot) We lopen eerst door de winkelstraat en ik pin en koop de laatste kaarten (yes). We eten t-bone steak en groentesoep. Daarna nog ui in ‘Magnums’ waar een stier staat, autoraces en weer spelletjes gedaan worden (moose). Rond 24.00 uur naar huis (Johan wil ’t gordijn niet dicht).
Woensdag 21 oktober 1998: Whitsundays, zeiltocht op de Raggamuffin
Vandaag een hele dag op een zeiljacht, de Raggamuffin, een jacht dat al heel wat prijzen in de wacht gesleept heft. Het is echt prachtig. Alleen het weer zit niet echt mee Het is geheel bewolkt, maar wel droog. We gaanrichting Hayman Island, eilandje met strandje op een prachtig koraalrif ervoor. Na ongeveer twee uur zeilen komen we daar aan. Ter plaatse kunnen we duiken, snorkelen, zwemmen etc. Het water is heel helder, maar helaas nog steeds geen zon. Ik snorkel van de boot naar ’t eiland. Prachtig. De mooiste vissen, koralen enz. Het is zo mooi: als je je hoofd onder water steekt zie je een totaal andere wereld. Rond 12.30 met een speedboot terug naar ’t jacht voor de lunch: brood, kippenbouten en diverse soorten salades. Jammie. Na de lunch wordt de terugweg ingezet. Dit gaat tegen de wind in (?) met als gevolg dat we écht zeilen: plat op de boot en toch bijna rechtop. Dit is ’t echte vakantiegevoel. De zoute lucht, een zeilboot, goed eten en drinken, leuke mensen. Alleen het weer had beter gekund. Hoewel, als het weer beter was geweest, was de terugweg niet zo spectaculair geweest. Dit was (alweer) een dag om nooit te vergeten. Het houdt (gelukkig) niet op. Aan ’t eind van de week hopelijk nog skydiving oftewel parachutespringen. Rond 17.00 uur zijn we weer terug en om 19.00 uur diner: garnalen, kip en salades. Nibbleys vooraf en schuimtaartje na. We nemen afscheid van Narelle. Na het eten gaat bijna iedereen naar bed, behalve Grant, Stefan, Vic en ik. Heel leuk. Blijkt dat onze meningen omtrent Johan tamelijk overeenkomen. Zelfs Grant vindt hem ‘terribly organized’. Rond 21.30 naar bed. Een goede nacht slaap.
Donderdag 22 oktober 1998: Great Keppel Island
Na ’t ontbijt afscheid genomen van Grant (jammer). We gaan richting Great Keppel Island. We nemen (wederom) afscheid van een kok, Wendy. Het is een hele rit. We stoppen onderweg een paar keer. Zo ook op een plek waar ze heerlijke rolls en zelfgemaakt ijs hebben (lunch dus). Rond 15.30 vertrekt de boot van Rosslyn Bay. Het weer is tamelijk slecht, dus het is een nogal bumpy experience. We gaan, als we op Great Keppel Island zijn aangekomen naar het café om een lekker kopje cappuccino te drinken. Daarna nog een Irish Coffee en om de grote honger te stillen nog een portie frites. Jammie! OM 19.00 uur diner: aspergesoep, kipfilet en fruit. Daarna gaan we aan de punch, die Heath zelf heeft gemaakt. De drank hiervoor hebben we zelf naar ’t eiland moeten smokkelen, want dat is verboden. De punch is goed. Wederom het moose-spel gespeeld. Maar steeds met extra moeilijke toevoegingen. Het wordt steeds moeilijker (punch), lolliger (punch) en luidruchtiger…. Heel gezellig. Daarna nog even naar ’t strand, maar daar blijkt het toch te nat. Rond 00.00 naar bed. We hebben op Great Keppel Island trouwens ook kennis gemaakt met Marie, onze (derde) kok. Driemaal is scheepsrecht. Aardig persoon. Praat met iedereen en kan goed koken. Ze gaat helemaal met ons mee tot Sydney. Er is overigens iets gaande tussen Vic en Stefan. Vic wil wel, maar Stefan ontloopt haar enigszins. Niet leuk voor Vic.
Vrijdag 23 oktober 1998: Great Keppel Island
Vandaag een geheel vrije dag. (ontbijt: bacon en eggs). Rebecca en Erik gaan kijken hoe ’t zit met ’t skydiven. Het blijkt volgeboekt te zijn. We besluiten een flink stuk te gaan lopen en onderweg te zwemmen. Dit lijkt wel (alweer) een paradijs. Witte stranden, blauw/groene zee, rotsen, zon. Echt genieten. We lopen over het strand van Putney Beach naar Fishermans Beach en dan via een track naar ’t lookout point Monkey Point. Van daaruit naar Long Beach en via een trapje maar Fisherman ’s Beach en terug naar het resort. Na de lunch (hamburgers) gaan we naar t strand voor een groepsfoto. Dat zullen me foto’s worden. Daarna blijven we op ’t strand om te luieren, zwemmen, wandelen, verbranden etc. Rond 16.00 uur naar de tubes, kleine ronde bootjes die door een speedboot vooruit getrokken worden. Ik vlieg eruit en kneus een rib, geloof ik. Maar dat mag de pret niet drukken. Dat was lachen. Ik kom bijna niet meer terug in de tube. Ondanks de rib: lots of fun. Daarna met RIkke nog winkelen en een ijsje eten. Rond 17.00 uur diner: Nibbley’s, vis en friet, chocolademousse. Daarna nog wat punch en naar ’t café waar een gitarist / zanger speelt. Heel aardig. Rond 22.30 uur nog even naar het strand om de sterren te bewonderen. Niet lang want we vallen bijna in slaap. Daarna horen we dat de buren (Canada en Zwitserland) de deur barricaderen om possums buiten te houden. Dat lukt niet. Er blijkt er een op Rikki’s bed te zitten. Daarna keert de rust weder.
Zaterdag 24 oktober 1998: Lochenbar Station, Biloela
We verlaten Great Keppel Island met de boot van 08.15 uur. Na een korte rit stoppen we in Rockhampton voor ’n stop. We winkelen wat en eten een kleinigheid. Ik koop dit dagboek. Vlak buiten Rockhampton passeren we de Steenbokskeerkring. Goed voor een fotostop. Daarna richting cattle station. ’t Laatste stuk gaat via een landweg, een echt ranchlandschap. Rond 13.00 uur komen we aan. Het blijkt er tamelijk druk, ietwat commercieel. Echt een plaats voor (school) kampen. Er lopen dan ook tamelijk veel schreeuwende kinderen. Maar wel een echte, in bedrijf zijnde ranch. Zo voelt het in ieder geval. De namiddag is vrij, en omdat mijn rib nogal in de weg zit houd ik dat zo. Lunch: Vlees, worst, groente, brood. Ik doe de was en lees een luier wat. Om 17.00 uur vertrekken we voor een sunset-safari. Met twee trucks een heuvel op met champagne en chips. Mooie foto’s Daarna terug voor het diner: drie soorten warme groenten, beef en Butter scotch pudding. Veel te veel, maar heerlijk. Daarna de was opruimen en lekker bij ’t kampvuur zitten met livemuziek van een medewerkster van de ranch. Dit is het echte leven. Echt genieten. Nog wat geprobeerd te zingen en rond 22.00 uur naar bed.
Zondag 25 oktober 1998: Biloela – Fraser Island
Vandaag naar Fraser Island. Het is een hele rit. We stoppen een paar keer en het begint steeds harder te regenen. Dit stemt ons niet vrolijker. Aangekomen regent het nog steeds hard. Het stopt niet meer. Er rijdt een shuttle bus van de receptie/ bar naar de lodges. We eten om 19.00 uur: tomatensoep en spaghetti en daarna is er karaoke in de bar. (Bijna) iedereen doet spontaan mee. Een heel erg leuke avond. We (Rachel, Vic en ik) winnen met Bohemian Rhapsody van Queen. Johan kan geen nummer vinden dat bij zijn stem past. Bull shit! De rest blijft nog om te gaan zwemmen. Ik ga met de shuttle van 00.00 uur terug. Een toch heel leuke dag ondanks het weer.
Maandag 26 oktober 1998: Frasier Island
Wonder boven wonder is het droog als we in de bus stappen en het wordt alleen beter. Om 09.00 uur in de 4wd om het eiland te verkennen. Prachtig! Via tracks van ’t ene naar ’t andere meer en naar ’t strand. Heerlijk een dag relaxen, zonnen, zwemmen, wandelen, rijden. Jammer van mijn rib, anders had ik er nog meer van genoten (kon bijna niet). Om 18.00 uur terug bij de lodges. Om 19.00 uur diner: nibbley’s beef, toetjes met fruit. Tot 21.00 uur wat gedronken en op tijd naar bed (te vroeg).
Dinsdag 27 oktober 1998: Frasier Island – Gold Coast / Surfers Paradise
Vandaag naar Golf Coast, ’t meest toeristische gedeelte van de oostkust. Het Benidorm van Australië. Op de heenweg bezoeken we het Binya Park Wildlife Sanctuary, waar we de eerst koala’s zien. Zo snoezig en zacht. Verder stelt het niet veel voor. Dan verder naar Brisbane om wat te winkelen. Daarna door naar Gold Coast waar het wemelt van de toeristen. Grote hotels, met winkels, stranden, etc. Maar wel een geweldig uitzicht. We eten in het hotel en… surprise: Fritz komt ons opzoeken. Hartstikke leuk. Heel raar om hem te zien, maar echt leuk. Na ’t eten (helaas zonder Fritz) naar Shooters waar op dinsdag Melrose Place wordt gekeken. Heel vreemd. De muziek is niet geweldig, maar het is toch heel gezellig. Totdat Mario nogal vervelend wordt. Hij heeft iets te veel gedronken en beweert dat ik met ‘m flirt! Ik word hem kwijt (aan Rikke?) en rond 24.00 uur naar ’t hotel terug.
Woensdag 28 oktober 1998: Gold Coast
Vandaag een vrije dag. De tweede poging tot skydiving. Om 10.30 uur bij de receptie: Er wordt niet gedoken. Tien minuten later: er wordt wel gedoken en om 11.30 uur vertrek. We rijden (met een heel aardige guy) naar ’t vliegveld waar blijkt dat het nog te hard waait. We eten ter plekke en wachten nog een uur of ’t beter wordt. Het is hier trouwens heel gezellig. Leuke, enthousiaste mensen. We ontmoeten hier Ray, de skysurfer uit de (Pepsi-cola?) reclame Hij is echt een beetje gestoord, maar wel prettig. We regelen korting voor de volgende keer en rond 14.00 uur zijn we weer terug. Een halve dag gewacht. Jammer van de tijd, maar daar is niets aan te doen. De rest van de dag wat winkelen en naar ’t strand. Daar is het te koud en we (Vic, Erik en ik) bubbelen nog even in het spa-pool van het hotel. Rikke’s foto’s zijn mislukt. Camera defect. Wat erg! Ze baalt verschrikkelijk. Na ’t douchen gaan Vic en ik nog even wat winkelen, rustig. Ik koop m’n horloge en wat souvenirs. Om 19.039 eten (met Fritz): buffet met veel vis. Daarna naar het casino Jupiter en rond 22.30 uur terug. We legen nog twee flessen wijn en daarna naar bed.
Donderdag 29 oktober 1998: Gold Coast – Byron Bay – Nambucca Heads
Op tijd opstaan voor ’t ontbijt en om 08.15 uur vertrek. Rond 10.00 uur zijn we bij Byron Bay, het meest oostelijke puntje van Australië. Heel mooie branding. Mary wil proberen of we hier kunnen skydyven. Nadat we het uitzicht hebben bewonderd, komt het grote nieuws: WE KUNNEN SKYDIVEN! We gaan met z’n vijven duiken: Erik, Vic, Kitty, Rikke en ik, en Heath en Mary gaan mee. Eerst gaan Erik en Kitty, daarna Rikke en ik en tot slot Vic. Leuke overalls overigens. We krijgen eerst instructies en nadat we ons verkleed hebben gaat ’t naar boven. WOW! Echt geweldig! Allereerst mag ik springen met een geheel niet verkeerd uitziende tandem-springer en instructeur Muttley. Daarbij ’n prachtige scenic flight boven Byron Bay. De bewolking die er een uur eerder nog hing is bijna volledig weg. De fotograaf Ray (zie vorige poging) hebben we gisteren in Coolangatta al gezien is echt gestoord. De instructies zijn kort en bondig. Ik hoef niet meer de doen dan in de deur te gaan zitten en m’n hoofd achterover te leggen… en m’n heupen naar voren te gooien en eruit te springen. Dan is ’t zover: ik mag eruit. Het valt niet mee om de voeten op het treeplankje te krijgen. De waaien weg! Dan je parachute-banden vasthouden en springen. Vrije val van ongeveer 35 seconden. Wow again. Dit is het helemaal. Unbelievable. Great. Je hoort niets anders dan wind. De parachute gaat open en het is stil. Doodstil. En wat voor een uitzicht. Ik kan ’t nog steeds niet geloven. We maken een spinn. Je weet echt niet wat je overkomt. Hier zijn geen woorden voor. Beneden aangekomen komt ook Rikke aan. Ook helemaal enthousiast. Ik stop nu met de diverse uitdrukkingen voor fantastisch enz. Nadat de foto’s en de video klaar zijn is de rest ook gearriveerd. Zij moeten toch nog even wachten, niet zo leuk dus. Daarna z.s.m. naar Nambucca Heads, waar we rond 18.30 uur aankomen. De klok gaat 1 uur vooruit: 19.30 uur dus. Daarna eten: groente, soep, rijst met kip en toetje en daarna rond 23.00 uur naar bed. Zó moe.
Vrijdag 30 oktober 1998: Nambucca Heads – Sydney
Vandaag eerst afscheid nemen van Rebecca en dan richting Sydney. We vertrekken zo vroeg mogelijk om nog zoveel mogelijk tijd door te kunnen brengen in Sydney. Daar komen we rond 14.00 uur aan en we rijden naar Harbour Bridge en Oprah House voor de verplichte foto’s. Door naar de Rocks, de oudste buurt van Australië (westers). Daarna naar het hotel en van daaruit naar ’t tegenovergelegen winkelcentrum. De CD’s zijn hier echt goedkoop. Om 19.00 uur afgesproken met de rest voor het diner. We kopen eerst drank voor tijdens het eten, lopen een Grieks restaurant binnen, maar daar kunnen we ons bier niet opdrinken. Opstappen dus. Verder lopen en we komen uit bij een Indiaas restaurant. Heerlijk! Na ’t eten terug naar ’t hotel, waar we eerst nog iets willen drinken (Irish Coffee). Kan niet! Dus op naar Vic’s kamer om de champagne te ledigen die Eric en Kitty tgv het skydiven gekocht hebben. Rond 23.00 uur naar bed na nog wat gekke foto’s gemaakt te hebben. Fiona (Northern Territory tour) is ook op komen dagen en vertelt in geuren en kleuren dat ze de avond na ons vertrek met Wayne de nacht doorgebracht heeft. En Kitty staat erbij! Tranen dus. Wat een vuile streek van Wayne. Ze praten er de hele avond over. Iets minder leuk.
Zaterdag 31 oktober 1998: Sydney – Adelaide – Clare
Om 07.00 uur op om Erik goodbye te zeggen. Daarna foto’s van Heath bekijken. Ze zijn mooi, maar ik wacht maar eest mijn eigen foto’s af. Daarna afscheid van Heath en Mary. O 09.00 uur ontbijt in het winkelcentrum, maar eest nog afscheid van Fiona, Karren en Rachel, Frans en Johan. Na ’t ontbijt is ’t zover: Afscheid. Ik denk dat dit de eerste keer is dat ik gehuild heb aan het eind van een vakantie. Shit! Dit is niet leuk. Om 10.150 uur de shuttle naar het vliegveld. Om 12.00 uur ingecheckt en ik kan meteen naar het vliegtuig. Handig. Na ongeveer twee uur vliegen en de klok een halfuur terug ben ik om 14.00 uur in Adelaide, waar blijkt dat er een fout is gemaakt met mijn ticket. Ik voel me net ’n crimineel. Het wordt opgelost. Hoop dat ik op de terugweg geen problemen krijg. Aangekomen in de aankomst staan Christine, Danny en Liz al te wachten. Good to see you! We gaan naar ’t strand, terrasje pikken, wat winkels bekijken etc. Heerlijk. Leuk om hier te zijn. Christine heeft al geregeld dat ik van woensdag op donderdag bij Liz kan slapen. OP woensdag met Christine en Danny naar Adelaide, waar ik wat kan winkelen etc Great! Net wat ik zelf al gepland had. Wat een toeval. Rond 17.00 uur naar Claire via de Scenic Route, door Clare Valley een wijn-vallei waar de beste wijnen van S.A vandaan komen. Heuvellandschap met wijngaarden, veel groen. In Clare eerst nog wat sightseeing. Hun huisje ligt tegen een heuvel en blijkt groter te zijn dan dat ’t van buiten lijkt. Met tuin en veranda. Mooi, hier zou ik kunnen wennen. Na ’t eten: rijst met kip nog wat plannen maken voor morgen en om 22.00 uur naar bed. Ben doodmoe. Had ik eigenlijk niet in de gaten. Morgen niets vroeg gepland, dus ik kan uitslapen. Welterusten.
Zondag 1 november 1998: Clare
Om 09.00 uur opstaan om te ontbijten. Heerlijk uitgerust. Lekker wat relaxen en om 12.00 uur lunch. Daarna een route langs diverse wijngaarden om te proeven. Christine is hoogzwanger, dus zij is chauffeur. Er blijkt een groot verschil te zijn met de Duitse en Franse wijnen die ik gewend ben. De ozzies zijn veel kruidiger. Het is hier prachtig. De valleien met al de wijnranken, de dirt roads en al het groen. Om 16.00 uur weer terug. Om 18.00 uur een kerkdienst voor jongeren in de plaatselijke kerk. Niet helemaal mijn pakkie-an. Iets te Christelijk maar wel leuk opgezet met livemuziek, zang, toneel, grappen. Daarna terug naar huis om te eten: spaghetti en daarna nog mijn skydive video gekeken. Daarna tot 23.15 uur Sense en Sensibility gekeken op TV. Ben alweer zo moe. Zal wel van de wijn komen.
Maandag 2 november 1998: Clare
Om 09.00 uur opstaan. Rond 10.30 naar Clare om wat te winkelen, te eten, bustijden opvragen. Rond 13.00 uur terug om te eten. Rond 15.00 uur ga ik een flink stuk fietsen tot 16.30 uur. Prachtige route, de Riesling trail. Is allen een beetje vals plat op de heenweg. We hebben “the Gods must be crazy” deel 1 en 2 meegebracht uit de videotheek. Zal vanavond een rustig avondje voor de TV worden… en dat is zo. In combinatie met m’n hooikoorts, die hier erg hevig opkomt. Ben ik na deel 1 doodmoe en ga om 22.00 uur naar bed. Trouwens, we eten apricot chicken. Heerlijk.
Dinsdag 3 november 1998: Clare
Vanmorgen weer rond 09.00 opstaan en rond 11.00 uur naar Medika Gallery in Blyth. Daar koop ik een mooi stel kaarten en Christine koopt een koala-schaaltje voor mij. Had niet gehoeven, maar toch heel erg bedankt. Dit is m’n laatste dag in Clare. Morgen naar Adelaide, hopelijk met Christine en Danny, en zo niet: dan met Danny. Dan heb ik in ieder geval geen ge-emmer met m’n bagage. Maar we zullen zien. Zoals ’t er nu uitziet zal ’t wel loslopen. Op dit moment is Christine naar de doctor. Hoop dat alles goed is… En alles is goed. Alleen iet te hoge bloeddruk. Vanmiddag naar Martindale Hall, een oud herenhuis ingericht als museum. Daarna naar Christine’s buurvrouw aan wie Christine beloofd heeft dat ze me aan haar zal voorstellen. Leuke familie (met afschuwelijk dessert). Vanavond speelt Danny netball (korfbal), hij valt in voor iemand. Hij si meer een basketballer. Daarna kijken we: “the Gods must be crazy” deel 2. Deze is niet zo goed als deel 1. Christine voelt zich niet zo lekker. Als dat maar goed gaat. Rond 23.00 uur naar bed. See you!
Woensdag 4 november 1998 Clare- Adelaide
Naar Adelaide, mét Christine en Danny. Om 07.30 uur vertrek, om 09.30 uur aankomst. Tot 12.00 uur tijd om te winkelen. Koop boek, koala’s en sokken. Heel lekker om weer even alleen te zijn. Na de middag naar Cleland Wildlife Park en Mt. Lofty. Daarna naar Liz en samen eten in een visrestaurant: schotel met diverse vissoorten. Daarna naar Liz’ huis en afscheid nemen van Christine en Danny. Tot 23.00 uur met Liz gepraat / gebabbeld. Daarna naar bed.
Donderdag 4 / vrijdag 5 november 1998: Adelaide – Amsterdam
Echt de laatste dag. Raar eigenlijk. Om 10.00 uur opstaan en richting centrum met Liz voor brunch. Daarna laat Liz e nog een groot aantal bezienswaardigheden van Adelaide zien. Mooie parken, gebouwen etc. We rijden naar de haven, Adelaide Port. Daarna de kustweg richting luchthaven. Afscheid nemen van Liz en op naar huis. Na een heel erg lange reis en een uur vertraging in London kom ik rond 10.30 uur in de aankomsthal aan, waar pap en Frank me op komen halen. Daarna nog even naar Frank’s flat, waar mam ook is en rond 16.00 uur thuis. Shit, het is voorbij. Tot ’n volgende keer, dat is zeker!
Van Darwin naar Alice Springs en van Cairns naar Sidney
Donderdag 1 oktober 1998 / vrijdag 2 oktober 1998: Amsterdam - Darwin
Na de laatste strubbelingen (kapotte rugzak) vertrek ik met pap en mam richting Schiphol om 15.00 uur. We komen aan om 17.00 uur. Na geparkeerd te hebben check ik rond 18.00 uur in (aan de verkeerde balie, maar dat mag de pret niet drukken). Ik kan pas om 19.15 uur aan boord, dus we eten nog iets. Het vertrekt te laat en kan niet meteen landen. Vlucht plus 1 uur. Is bijna de moeite van het instappen niet waard. Ik hoef niet opnieuw in te checken, omdat ik al een boardingpass heb. Op naar de tweede etappe! Dat is een lange zit van ongeveer 14 uur. Valt echter niet tegen. Is niet zo lang als het lijkt. Dan in Singapore 4 uur wachten. Dat lijkt langer dan het is! Dan de derde etappe naar Darwin van 4 uur. Ik ontmoet Victorine, een Nederlandse die met me meereist, waarschijnlijk tot Sidney. Aardige meid, zal wel loslopen.
Zaterdag 3 oktober 1998: Darwin
Rond 05.30 uur checken we in ons hotel in, maar helaas kunnen we nog niet op onze kamers. Het is hier ongeveer 25 graden en poep-benauwd en vochtig. Om 09.00 uur kan ik op m’n kamer. Heerlijk. Eerst slapen tot 13.30 uur. Dan douchen en wat opruimen. Om 15.00 uur met Victorine afgesproken. We lopen rond door Darwin (mooi park met papagaaien) en rond 17.00 uur weer terug. We leggen ons bij ’t zwembad waar het heerlijk is. Vakantie! Het is nog steeds niet helemaal tot me doorgedrongen dat dit het andere eind van de wereld is. Ik ontmoet Edith, een Zwitserse die Vics kamer deelt. We spreken af om 20.00 uur de BBQ van het hotel te testen. Deze blijkt uitstekend te zijn. In de tussentijd bel ik naar huis. Alles goed daar. Na ’t eten naar de Irish Pub. Erg gezellig. Om 24.00 uur liggen we in bed. Eigenlijk te laat, maar ja.
Zondag 4 oktober 1998: Darwin
Vandaag ontmoeten we pas om 14.00 uur de groep. Tot die tijd nemen we een laat ontbijt en luieren we wat bij ’t zwembad. We ontmoeten de groep. Een (tot nu toe) rustige groep. We gaan met de bus naar het Darwin Art & Science Museum. Dat is echt prachtig. Veel Aboriginal kunst en vreemde dieren. Daarna naar Fanny Bay Gaol Museum, de niet meer in gebruik zijnde Darwin Jail. Erg indrukwekkend, maar niet heel luxueus. Daarna terug naar het hotel waar we nog even zwemmen. Daarna met z’n allen naar Vic’s, een hotel / restaurant / bar om te eten. Daarna worden er nog wat “leuke” spelletjes gedaan. Ballonnen kapot krijgen, touwtjes door kleren halen en stoelendans. Hierbij gaat Becky (reisleidster) uit de kleren, op een sant-muts na. Rond 01.00 uur naar het hotel.
Maandag 5 oktober 1998: Darwin – Litchfield NP
Vandaag om 07.00 uur vertrek richting Litchfield NP. Op weg daarnaartoe eerst naar ‘t Territory Wildlife Park, een mooi natuurpark met allerlei soorten dieren, van kangaroos tot slangen. Dit park bezoeken we van 09.00 uur tot 12.00 uur en is zo groot dat er treintjes rijden. Na de middag gaan we verder en komen langs de zgn. Termite Mountains, door termieten gevormde heuvels. Dan rijden we Litchfield NP binnen en nemen een duik in de Florence Falls. Dat is pas genieten! Zo’n helder water en zo fris… Daarna verder naar Itwa Falls, waar we eerst (Edit, Lars, Eric en ik) een wandeling maken die echt de prachtigste uitzichten geeft. En wat is er lekkerder dan daarna een heerlijke duik te nemen? Dit is een heel mooie dag en dat er nog maar veel mogen volgen! In 18.00 uur terug naar camp en om 19.00 uur eten: Minestrone soep, jacked potatoes, vlees, salades en chocolade pudding. Na het eten gaan we naar het plaatselijke café waar we de enige bezoekers zijn. We doen wat melige spelletjes (hints, moose, voeten, handen) die wel echt leuk zijn en het ijs breekt een beetje. Om 22.00 uur sluit het café en we drinken nog wat op ’t terras. Om 23.00 uur terug naar camp Het is ontzettend vochtig en warm. Alles wat buiten de rugzak komt is vochtig. Morgen en overmorgen zitten we op dezelfde camping, dus we kunnen wassen.
Dinsdag 6 oktober 1998: Litchfield NP - Kakadu NP
Om 06.45 uur moeten we de tent leeg hebben en ontbijten. We vertrekken naar Kakadu NP. Dat blijkt echt een prachtig NP te zijn. We stoppen in Cooinda om vanuit daar de Yellow Waters Cruise te maken. Dan blijkt dat onze bus kapot is en er wordt besloten om in Cooinda (2 nachten) te kamperen. De Yellow Water Cruise is prachtig; de mooiste vogels, de grootste ‘crocks’, de mooiste bomen, bloemen en planten. De gids weet ontzettend veel over alle dieren en planten en dat maakt het alleen maar interessanter. Er blijken nogal wat crocks te zitten, in en bij ’t water. Ik blijf foto’s maken in de hoop ‘m er helemaal op te krijgen. Hierna hebben we nog lekker wat tijd om te zwemmen in ’t zwembad bij de camping. Om 17.30 uur gaan we een stuk lopen door de billabongs, de drooggevallen gedeeltes van de Yellow Waters. Het is hier echt prachtig. Geen voorstelling van te maken. Je kunt zien dat het water hier zo hoog heeft gestaan. Het voelt als in een oerwoud. Hierna eten we: kangaroo, kip, beef en salades en (zoete) taart. We drinken nog (één) pilsje. Morgen vroeg weer op.
Woensdag 7 oktober 1998: Kakadu NP - Arnhem Land
Vandaag gaan we naar Arnhem Land om o.a. rotstekeningen te bekijken en de geboekte rondvlucht te doen. Maar van tevoren om 05.30 uur eerst een wandeling bij Yellow Waters te bekijken. Er hangt nog mist. Het is nog donker. Dan zie je het landschap ontwaken; de vogels, dieren, prachtig. Op tijd terug voor het ontbijt. Om 08.00 uur naar Arnhem Land, waar we met een Aboriginal gids diverse mooie plekken bezoeken. Nourlangie Rock, Iburr Rock en andere bijzonder plekken. Hij weet heel veel over het Aboriginal leven. ’t Is ontzettend interessant. Helaas zit een bezoek aan een Aboriginal stam er niet in. Ze leven afgezonderd en vreedzaam. Ze hebben een paar grondregels waarnaar ze leven: * Respecteer elke andere mens als jezelf * Een vrouw staat boven jezelf (kinderen, gezondheid) * misbruik nooit een vrouw van je eigen stam (incest). Als iedereen met deze regels zou leven… We zien een heleboel crocks. Tamelijk akelig dichtbij. We beklimmen Ubirr Rock, en veel Aboriginal rotsschilderingen. Daarna naar ’t vliegveld voor een vlucht over Kakadu NP. Prachtig, maar moeilijk op een foto vast te leggen. Daarna terug om te eten: Simsim, pasta met vlees, fruit. Met ons eten twee mannen, een Aboriginal en een blanke. De Aboriginal heeft een didgeredoo bij zich en geeft een demonstratie. Natuurlijk mogen we het allemaal proberen. Het lukt! Hierna gaan de meesten naar bed. Fritz neemt zijn gitaar nog en we proberen wat te zingen. Erg leuk. De bus is overigens nog steeds niet gerepareerd.
Donderdag 8 oktober 1998: Kakadu NP / Gunlom
Na ’t ontbijt richting Nourlangie Rock, waar we rotstekeningen bekijken. We lopen er eerst een stuk omheen, daarna beklimmen we de rots. Het uitzicht is prachtig (alweer). Daarna naar Bowali Visitor Centre (VC), waar een heleboel interessante Aboriginal kunst te zien is. Daarnaast ook een boel bloemen, planten dieren etcetc. Heel interessant! Daarna naar Gunlom. Het is hier ontzettend heet. We zetten eerst de tent op. De weg hierheen was nogal bumpy, een dirt road, allemaal rood zand, maar nog steeds blijft dit landschap boeiend. Dit is wat men in Australië ‘bush’ noemt. Als ’t kamp opgezet is beklimmen we een rots, in deze hitte geen kleinigheid, maar boven op die rots is een ‘rock pool’ waar we gaan zwemmen. Net een bounty-reclame. Een paradijsje met drie niveaus van water. We zien zelfs een leguaan. Rond 18.00 uur terug naar ’t kamp. Daarna eten: vissalade, barramundi en salades, chocolade -of carrot cake. Heerlijk. Alweer te veel gegeten. Na ’t eten nog gezongen met Fritz’ prachtige gitaarspel. Tevens word ik, samen met Becky, lid van de S.A. (Snorkers Anonymous). Het is erg heet en morgen is het weer vroeg opstaan. Dat wordt weer zweten vannacht.
De afgelopen dagen hebben we ons niet aan ’t reisschema gehouden vanwege de kapotte bus. Al met al hebben we wel alles gezien wat we zouden moeten zien.
Vrijdag 9 oktober 1998: Gunlom – Katherine
En inderdaad, ik drijf bijna de tent uit. Maar ach ja, alles went. Na ’t ontbijt vertrekken we naar Katherine. Onderweg nog ’n sanitaire en een foto stop. In Katherine kunnen we lunchen en boodschappen doen. Koop een paar sandalen, en kan eindelijk die twee paar schoenen weggooien. Daarna hebben we de optie: kanoën of een cruise over / door Katherine Gorges (Nitmiluk NP). Dat wordt dus samen met Vic in een kano. Heel erg mooi, wel tamelijk vermoeiend. Aan het eind van de tocht kunnen we zwemmen. De omgeving is zo prachtig dat je niet weet waarvan je een foto moet nemen. We overnachten in Katherine. ’s Avonds na het eten hebben we nog gezellig zitten ouwehoeren. Heeft Fritz zijn lijf verbouwd? Daarna nog wat tests gedaan met zwaartekracht, maar we wisten niet meer precies hoe het moet. Helaas, het lukt niet. Er zit al de hele avond een wallaby bij onze tent. Af en toe denken we dat ie erin zal kruipen. Gelukkig niet.
Zaterdag 10 oktober 1998: Katherine – Devils Pebbles
Vandaag weer om 06.30 uur gereed. We vertrekken naar Mataranka waar zich hot springs bevinden. Lekker een half uurtje relaxen en zwemmen. Vanavond hebben we geen water, licht elektriciteit etc. Maar dat zal wel loslopen. Vanuit Mataranka naar Daily Waters voor de lunch (even lekker pitten)> Hier is naar men zegt de oudste pub van Australië, The Daily Waters Pub (gek hè). Een ontzettend leuk café in de middle of … nowhere. Je vindt er de gekste dingen: BH’s, ondergoed, identiteitsbewijzen, foto’s kaarten, geld, rare teksten, vlaggetjes. Je kunt ’t zo gek niet verzinnen. ’t Komt van alle hoeken van de wereld. Je raakt niet uitgekeken. Daarna richting Devils Pebbles, een formatie van kleine rotsen. Daar slaan we ons kamp op. Zoals gezegd geen luxe. Onderweg hebben we hout gesprokkeld voor ’t kampvuur. Iedereen is moe na deze lange dag reizen. Na het eten: taco-chips, taco’s, bananen met chocolade en marshmallows, in ’t Mexicaans uitziende landschap (ahum) met Mexicaanse hoeden op nog een tijdje genoten van deze prachtig mooie nacht. Rond 22.00 uur pitten.
Zondag 11 oktober 1998: Devils Pebbles – Alice Springs
Om 05.30 uur ontbijt. Prachtige zonsopgang in deze uitgestrektheid. Vanuit Devils Pebbles (kleine stenen) gaan we naar Devils Marbles (grote stenen). Heel indrukwekkend. De Aboriginals denken hiervan dat de Rainbow Serpent hier haar eieren heeft gelegd. Er is een keer een kind verdwenen op deze plaats, dus deze plek betekent ongeluk. Na uitgebreid foto’s te hebben gemaakt vertrekken we naar Alice Springs, waar we eerst ons motel opzoeken. Je weet wel: met echte bedden en een douche. Daarna rijden we langs John Flinn’s graf, de man die de Royal Flying Doctor Service heeft opgericht. We bezoeken Standley Chasm, een diepe kloof tussen de rotsen. Het waait op één plek in de kloof. WE lopen een heel eind de kloof in en weer terug. Inmiddels is er een fotograaf van Connections, Tony, met ons mee op de bus om foto’s te nemen. Voor de nieuwe brochure. Hij maakt dus 17 groepsfoto’s. Oké hij is goedgekeurd, een aardige kerel. Van daaruit naar Simpson’s Gap, nog een mooie kloof. Daar aangekomen begint ’t een beetje te regenen. Vervelend. Net als we een meter of 100 hebben gelopen, begint het een beetje heel erg hard te regenen. We worden dus zeiknat. Na één foto terug naar Alice Springs waar om 18.00 uur Sexy Rexy’s Snake Show begint. Ik bel eerst even naar huis. Alles goed daar. Sexy Rexy is erg goed. De slangen en leguanen zijn niet slijmerig, koud, vies of iets van dien aard. Best wel warm en plastic-achtig. Daarna een 3-gangen diner met Kalamari, Baramundi en taart. Lekker en gratis, omdat het eten in Darwin niet was zoals beloofd. Daarna zitten er twee zangers/ gitaristen, Timmy en Scott (Dawson). Erg leuk, maar erg kort. Rond 22.00 uur stoppen ze ermee. Om 23.00 uur gaan nog ’n man of tien naar een nachtclub. Mij niet gezien. Heb ik een keer een bed onder mijn kont, wil ik er ook zo lang mogelijk in slapen. We nemen vanavond afscheid van Lars. Beetje vreemde jongen, heel stil toch ook weer niet. Niet mijn type.
Maandag 12 oktober 1998: Alice Springs – Kings Canyon
We verslapen ons (weer) 07.50 uur!! Blijkt het pas 06.50 uur te zijn. Hoera, we zijn een keer op tijd. We delen onze kamer met Rikke en Kitty, twee Deense meisjes. Heel aardig en ze reizen met ons mee naar Sidney. Zal wel loslopen denk ik. Vandaag komen er vijf nieuwe reizigers bij, de meeste alleen de vijf dagen “around de rock”. Op twee (of eigenlijk één) na heel leuk. Rebecca vertelt dat ze in de vorige reis door Nieuw-Zeeland niet zo’n leuke groep had. Er was iemand die ’t hoogste woord wilde voeren. Ik begrijp nu waarom ze het niet zo leuk vond. Ze heeft zelf het hoogste woord. Ik mag haar niet zo, en Nina is veel bij haar dus…. Jammer voor haar. We rijden weer ’n flink stuk Eerst tot Ebenezer voor de lunch. Daarna door tot Kings Canyon. Eerst zetten we de tent op en daarna meteen vertrek naar Kings Canyon voor een wandeling van ongeveer drie uur. Het is echt adembenemend. Dit is echt zonder twijfel het mooiste landschap tot nu toe. Ik heb Grand Canyon (nog) niet gezien, maar dit is al geweldig. Na 1,5 uur wandelen bereiken we de “Garden of Eden” een waar paradijs te midden van deze rotsformatie. Er wordt gezwommen in het ontzettend ijskoude water. Daarna terug terwijl het langzaam begint te schemeren. Foute tijdsplanning van Wayne. Het laatste stuk afdaling, steil, moeten we in het donker doen. Niet geheel ongevaarlijk, maar iedereen overleeft het. Behalve Tony, de fotograaf. Hij verstuikt zijn enkel en heeft behoorlijk veel pijn. Toch nemen we hem nog mee. Terug in camp is er eten: tomatensoep, spaghetti bolognese, en apfelstrudel (zelfgemaakt) Lekker! Na ’t eten gaan de meesten douchen en naar bed. Met een paar mensen blijven we nog zitten praten en zingen (Tony, Becky, Wayne, Edith, Fritz, Kitty en ikzelf). Life is good!! Hiervan kan ik echt genieten. Vandaag hebben we het voor het eerst een beetje koud. Heerlijk! Ik heb m’n slaapzak nodig. Voor het eerst om IN te slapen. Rond 00.35 uur slapen.
Dinsdag 13 oktober 1998: Kings Canyon – Yulara
Vandaag weer een hele rit richting Yulara. We hebben tot de lunch een fotostop bij Mnt Connor. AL een heel aardig bergje. Daarna komen we rond de lunch in Yulara aan. Na de lunch meteen naar de Olga’s (Kata Tjuta, many heads) een rotsformatie die met zijn 36 rotsen erg indrukwekkend is. We maken een wandeling tussen twee Olga’s (Olga Gorge?) Daarna naar de lodge om ons te settelen. Daarna nog wat winkelen om om 18.00 uur naar de zonsondergang bij Ayers Rock (Uluru) te gaan kijken. Jammer genoeg is het nogal bewolkt, waardoor het niet zo heel erg ontzettend spectaculair was. Maar voor mij was ie geweldig. De kleur van de “shit house’ rock verandert zo vaak van kleur, dat is echt indrukwekkend. Je vergeet bijna om te eten (nibbleys) en te drinken (wijn). Hier zou ik het wel dagen vol kunnen houden Na het eten: TJap Tjoj, ijs, Danke Anke naar bed.
Woensdag 14 oktober 1998: Ayers Rock (Uluru)
Vandaag breaky at 4.45 uur. Om 15.15 uur vertrek naar Ayers Rock om te klimmen of te lopen. Dit wordt dus lopen voor iedereen, want de klim is gesloten wegens het slechte weer. Het waait behoorlijk hard. Eerst lopen we de Kuniya-walk, een korte wandeling. Tijdens deze wandeling zien we weer prachtige rotstekeningen, uithollingen, kloven inde rots. Prachtig en indrukwekkend. Daarna gaan we naar het VC, waar ik de halve winkel leegkoop (bijna). Daarna weer terug naar de Rock voor de Mala-walk, een anderhalf uur durende wandeling en erg mooi. Hij leidt een heel stuk om de rots heen. Ik wandel met Erik en Nina. Nina blijkt heel aardig. Een beetje vreemd, maar ach, wie niet. Rebecca blijkt ook mee te vallen, behalve op de (steeds schaarser wordende) momenten waar ze weer aandacht wil. Na de wandeling raak ik in gesprek met twee mannen uit Perth. Hello, how are you…. Enz. En zo sta je twintig minuten te praten. Gewoon leuk, iedereen spreekt je aan, praat echt me je. Daarna terug voor de lunch. Na de lunch een uurtje liggen. Om 14.45 uur vertrek ik voor mijn scenic flight. Die is echt spectaculair, prachtig, indrukwekkend. Je ziet de Olga’s van boven. Dan zie je pas hoe ‘uitgestrekt’ ze zijn. Ayers Rock blijkt ook veel breder te zijn dan je in eerste instantie denkt. Het is alleen een beetje moeilijk om foto’s te maken. Ik hoop dat ze gelukt zijn. Het is een erg bumpy vlucht. Er is slecht weer op komst. Op de vlucht van de Olga’s terug zien we dat het daar regent / stormt. Het ziet er erg grijs uit. Totaal anders. Na de vlucht heb ik nog wat tijd om me klaar te maken voor de kamelentocht, die niet door dreigt te gaan door het slechte weer. We gaan toch en het blijkt echt de moeite waard te zijn. Ik deel mijn kameel met Erik. Op een buitje na, dat ons twee regenbogen oplevert, is de wandeling echt prachtig. De gids vertelt van alles over de flora en fauna. Intussen is de lucht prachtig van kleur en zelfs de wolken zijn mooi. Na de rit is er tijd voor diner: Schnitzel met courgette en ijs. Na ’t eten douchen en met de shuttlebus naar de bar, als je dat zo kunt noemen. Hier gaat ’t eigenlijk al fout, want ik ben eigenlijk te moe om bier te drinken. Toch doe ik het. Om 23.00 uur gaan we (Rikke, Kitty, Tony en ik) nog naar de hotelbar. Tot 01.00 uur OH DEAR. Daarna nog een kopje cappuccino. Rond 01.30 uur naar bed. Een beetje wankel op de benen, maar we zien morgen wel.
Donderdag 15 oktober 1998: Ayers Rock - Alice Springs
Een beetje katerig vanmorgen. Maar twee Finimal zal wel baten. Een goed ontbijten hopelijk wat slapen in de bus. We bussen vandaag heel lang, dus dat zal wel lukken. Rond de middag voel ik me wel weer een heel mens. Na een uur of tig komen we aan in Alice Springs; en daarna nog ongeveer 45 minuten over een dirt track (zandweg) om bij ’t bush camp te komen. Dit is echt in the middle of … nowwhere! Maar mooi! We zitten nu op een cattle farm (een kleine). De campings is daarom een heel klein onderdeel. De eigenaar van de ranch mag per jaar van de regering een x-bedrag verdienen aan toerisme (ons dus). Op de ranch is ’n filmset geweest. We krijgen een rondleiding over de farm en de dagelijkse dingen. Daarna gaat de pub open en om 19.30 uur eten. We hebben geld bij elkaar gelegd voor Wayne en Becky en bieden dat aan. Wordt graag aangenomen. Zij hebben voor elk van ons iets leuks gekocht / verzonnen. Ik krijg een wasknijper om mijn neus dicht te knijpen (tegen ’t snurken). Jammer genoeg gaat de pub om 22.00 uur dicht en zitten we gauw genoeg droog. Misschien wel beter met het oog op morgen (trouwens de ballonvlucht gaat niet door). We blijven nog tot 00.00 zitten genieten van Fritz’ muziek en de sterrenhemel. Ik wil hier niet weg. Ik zal ’t hier erg missen. Deze uitgestrektheid, deze rust. Het is geweldig. Het zal niet meevallen om weer zo’n leuke groep te krijgen, maar we doen ons best!
Vrijdag 16 oktober 1998: Alice Springs – Cairns
Aangezien de ballonvlucht niet doorgaat kan ik lekker uitslapen. Ik word wakker om 06.00 uur. Jakkes, laatste dag. Om 08.00 uur gaan we naar het Telegraph Station en daarna naar de RFDS (Royal Flying Doctor Service), twee heel erg belangrijke instanties voor het verleden en heden van Australië. Helaas hebben we (vooral bij TS) erg weinig tijd. Als je je hier echt in wilt verdiepen, dan is een klein uurtje echt niet voldoende. Daarna hebben we nog ongeveer twee uur om Alice Springs te bespreken. Ik kan me gelukkig een beetje inhouden wat betreft de souvenirs en koop alleen een jurkje. Om 13.30 uur komt Wayne ons weer oppikken en we gaan naar Anzac Hill, van waaruit we een mooi uitzicht hebben op Alice Springs en op de Mac Donnell Ranges. Het is echt te heet. Iedereen is deze laatste dag een beetje down want is gewoon zo’n gezellige tijd geweest. Maar ik twijfel er niet aan dat de volgende twee weken ook goed verlopen. We wachten tot 16.30 uur tot Wayne ons terugbrengt naar ’t vliegveld. We hebben om 13.00 uur al afscheid genomen van Sue en om 14.00 uur van Therese. Om 15.00 uur van Iris en (danke) Anke. We gaan met zijn negenen naar Cairns. See you! Afscheid nemen is niet leuk. Iedereen heeft ’t er een beetje moeilijk mee. Het is zo’n leuke tijd geweest. Fritz, Edith, Priska, Patricia en Fiona gaan met ons mee naar het vliegveld. Heel leuk, maar het is uitstel van executie. Edith huilt haar ogen uit ’t hoofd en Kitty heeft ’t er ook moeilijk mee. Blijkt vooral te zijn vanwege Wayne. Er heeft al meer dan een week iets gelopen tussen die twee. Too bad. Ze wilden niet dat iemand er iets van merkte, en dat is gelukt. Op weg naar Cairns om 18.00 uur. Na een goede vlucht komen we rond 21.00 uur in Cairns aan. Heath komt ons ophalen. We drinken nog wat en gaan rond 22.00 uur naar bed.
Zaterdag 17 oktober 1998: Cairns
Om 09.00 uur ontbijt. Daarvoor eerst was gedaan, daarna gezwommen en gedoucht. Om 12.00 uur ontmoeten we de nieuwe groep. Lijkt erg leuk. We gaan met de bus naar ’t Cultural Centre, waar een show opgevoerd wordt door een Aboriginal groep dansers, boemerangs etc. Heel mooi, maar mij iets te commercieel. Dit hebben we in de outback niet gezien! Daarna ’n scenic tour door Cairns. Tussendoor eten bij Mc. Donalds. ’s Avonds vanaf 17.00 uur zitten we in de hotelbar en het blijkt goed te klikken. Ik stuur een fax naar huis / werk – ik hoop dat ik er een terug krijg met goed nieuws van Nancy en Ronald. Om 19.30 uur eten: Pasta en daarna gaan we met z’n allen naar ’t centrum om uit te gaan. Lekker veel mensen en dansen! Leuk voor de afwisseling. Om 24.00 uur thuis.
Zondag 18 oktober 1998: Cairns – Great Barrier Reef
Vandaag naar ’t Great Barrier Reef. Om 6.45 uur ontbijt. Vertrek om 07.30 met de bus. De boot vertrekt rond 08.00 uur. Het is ongeveer 2,5 uur varen naar de plaats van bestemming. Het is echt heerlijk. Liggen in de netten voor op de boot. De hoge golven komen helemaal over je heen en je wordt kletsnat. Heerlijk. Aangekomen besluit ik te gaan scubaduiken (scuba – self contained underwater breathing aparatos). Ik ben benieuwd en een beetje zenuwachtig. ER zijn enkele mensen ziek (zeeziek, kater en een combinatie van die twee) maar dat mag de pret niet drukken, toch? Het is echt geweldig. Een ervaring op zich. Ik weet niet hoe ik ’t moet zeggen. De eerste vijf minuten is het toch wel eng. Ik raak een beetje in paniek en ben nog te erg met ademen bezig om veel om me heen te kijken. De instructeur is in ieder geval erg leuk! Het is echt een belevenis om zo onder water te zijn. Het is alleen een beetje jammer dat de zon niet echt lekker schijnt. Het zicht is niet zo heel goed. Na een minuut tien zwem ik – of liever duik ik – los rond. Zolang je maar rustig blijft: no worries. Om de halve meter moet je je oren laten ploppen (equalize) om de druk eraf te halen. We zien grote vissen, kleine vissen, koralen, in alle kleuren van de regenboog (zelfs yellow poop). Bepaalde koralen mogen we aanraken, Echt de moeite waard. Je steekt je hoofd onder water en er gaat een andere wereld voor je open. Daarna een uitgebreide lunch aan boord en daarna nog een rondje snorkelen. Het zicht is op deze diepte veel beter. Daarna varen we terug tot aan het zandeiland. Daar zwemmen we heen en rusten we even. Prachtig. Klein paradijsje. Daarna snorkelen we terug naar de boot en de terugtocht van 2 uur wordt aanvaard. Heerlijk soezen (en verbranden) in de late middagzon. Dit is echt een geweldige dag geweest, Ik weet nu dat de komende twee weken ook fantastisch worden. Totaal anders, maar toch… ’s Avonds eten in de Fox and Villan: Steak, frites en groenten, en daarna terug naar het hotel. Om 22.30 naar bed.
Maandag 19 oktober 1998: Daintree Rainforest
Vandaag naar Daintree Rainforest, samen met Rebecca. Om 06.50 worden we opgepikt. Na twee uur rijden (en slapen) komen we aan bij de plek waar de cruise vertrekt. Daar nuttigen we eerst onzes morning tea. De cruise duurt ongeveer é én uur en leidt ons over de Daintree River. Prachtige bomen, vogels, lizzards, maar helaas geen crocks. Daarna lunch (warm en koud) en een lekkere duik in het heerlijke koele water van een beekje. Daarna snel weer verder naar de plaats waar het regenwoud uitkomt op ’t strand. Heel erg mooi. Alles is plots weer zo groen! We kunnen hier natuurlijk weer zwemmen. Daarna nog een korte rondleiding met gids door het regenwoud. Hij legt van alles uit over de bomen, planten en dieren. Heel interessant. Daarna weer (nu afternoon-) tea en we gaan weer richting hotel. Om 18.00 uur terug bij het hotel nadat we nog hebben gezongen voor de jarige chauffeur en een kaart geschreven te hebben. Aardige kerel. Dit was weer een heel erg mooie dag. Jammer dat ik mijn ogen niet open kon houden op de heenweg. Verder was er ’n prachtige natuur, lekker zwemmen en een mooie cruise. Zeer de moeite waard. Om 19.00 uur diner en daarna nog gezellig tot 23.00 in de bar gezeten. Heel gezellig. Tussendoor pap gebeld (is jarig vandaag). Nancy heeft een dochter, Lynn. Verder alles goed.
Dinsdag 20 oktober 1998: Whitsundays
Vandaag om 07.00 uur vertrek richting Whitsundays, een hele dag bussen. Middagstop in Townsville en rond 16.00 uur in Whitsunday, Airlie Beach. Luxe kamers (groot) We lopen eerst door de winkelstraat en ik pin en koop de laatste kaarten (yes). We eten t-bone steak en groentesoep. Daarna nog ui in ‘Magnums’ waar een stier staat, autoraces en weer spelletjes gedaan worden (moose). Rond 24.00 uur naar huis (Johan wil ’t gordijn niet dicht).
Woensdag 21 oktober 1998: Whitsundays, zeiltocht op de Raggamuffin
Vandaag een hele dag op een zeiljacht, de Raggamuffin, een jacht dat al heel wat prijzen in de wacht gesleept heft. Het is echt prachtig. Alleen het weer zit niet echt mee Het is geheel bewolkt, maar wel droog. We gaanrichting Hayman Island, eilandje met strandje op een prachtig koraalrif ervoor. Na ongeveer twee uur zeilen komen we daar aan. Ter plaatse kunnen we duiken, snorkelen, zwemmen etc. Het water is heel helder, maar helaas nog steeds geen zon. Ik snorkel van de boot naar ’t eiland. Prachtig. De mooiste vissen, koralen enz. Het is zo mooi: als je je hoofd onder water steekt zie je een totaal andere wereld. Rond 12.30 met een speedboot terug naar ’t jacht voor de lunch: brood, kippenbouten en diverse soorten salades. Jammie. Na de lunch wordt de terugweg ingezet. Dit gaat tegen de wind in (?) met als gevolg dat we écht zeilen: plat op de boot en toch bijna rechtop. Dit is ’t echte vakantiegevoel. De zoute lucht, een zeilboot, goed eten en drinken, leuke mensen. Alleen het weer had beter gekund. Hoewel, als het weer beter was geweest, was de terugweg niet zo spectaculair geweest. Dit was (alweer) een dag om nooit te vergeten. Het houdt (gelukkig) niet op. Aan ’t eind van de week hopelijk nog skydiving oftewel parachutespringen. Rond 17.00 uur zijn we weer terug en om 19.00 uur diner: garnalen, kip en salades. Nibbleys vooraf en schuimtaartje na. We nemen afscheid van Narelle. Na het eten gaat bijna iedereen naar bed, behalve Grant, Stefan, Vic en ik. Heel leuk. Blijkt dat onze meningen omtrent Johan tamelijk overeenkomen. Zelfs Grant vindt hem ‘terribly organized’. Rond 21.30 naar bed. Een goede nacht slaap.
Donderdag 22 oktober 1998: Great Keppel Island
Na ’t ontbijt afscheid genomen van Grant (jammer). We gaan richting Great Keppel Island. We nemen (wederom) afscheid van een kok, Wendy. Het is een hele rit. We stoppen onderweg een paar keer. Zo ook op een plek waar ze heerlijke rolls en zelfgemaakt ijs hebben (lunch dus). Rond 15.30 vertrekt de boot van Rosslyn Bay. Het weer is tamelijk slecht, dus het is een nogal bumpy experience. We gaan, als we op Great Keppel Island zijn aangekomen naar het café om een lekker kopje cappuccino te drinken. Daarna nog een Irish Coffee en om de grote honger te stillen nog een portie frites. Jammie! OM 19.00 uur diner: aspergesoep, kipfilet en fruit. Daarna gaan we aan de punch, die Heath zelf heeft gemaakt. De drank hiervoor hebben we zelf naar ’t eiland moeten smokkelen, want dat is verboden. De punch is goed. Wederom het moose-spel gespeeld. Maar steeds met extra moeilijke toevoegingen. Het wordt steeds moeilijker (punch), lolliger (punch) en luidruchtiger…. Heel gezellig. Daarna nog even naar ’t strand, maar daar blijkt het toch te nat. Rond 00.00 naar bed. We hebben op Great Keppel Island trouwens ook kennis gemaakt met Marie, onze (derde) kok. Driemaal is scheepsrecht. Aardig persoon. Praat met iedereen en kan goed koken. Ze gaat helemaal met ons mee tot Sydney. Er is overigens iets gaande tussen Vic en Stefan. Vic wil wel, maar Stefan ontloopt haar enigszins. Niet leuk voor Vic.
Vrijdag 23 oktober 1998: Great Keppel Island
Vandaag een geheel vrije dag. (ontbijt: bacon en eggs). Rebecca en Erik gaan kijken hoe ’t zit met ’t skydiven. Het blijkt volgeboekt te zijn. We besluiten een flink stuk te gaan lopen en onderweg te zwemmen. Dit lijkt wel (alweer) een paradijs. Witte stranden, blauw/groene zee, rotsen, zon. Echt genieten. We lopen over het strand van Putney Beach naar Fishermans Beach en dan via een track naar ’t lookout point Monkey Point. Van daaruit naar Long Beach en via een trapje maar Fisherman ’s Beach en terug naar het resort. Na de lunch (hamburgers) gaan we naar t strand voor een groepsfoto. Dat zullen me foto’s worden. Daarna blijven we op ’t strand om te luieren, zwemmen, wandelen, verbranden etc. Rond 16.00 uur naar de tubes, kleine ronde bootjes die door een speedboot vooruit getrokken worden. Ik vlieg eruit en kneus een rib, geloof ik. Maar dat mag de pret niet drukken. Dat was lachen. Ik kom bijna niet meer terug in de tube. Ondanks de rib: lots of fun. Daarna met RIkke nog winkelen en een ijsje eten. Rond 17.00 uur diner: Nibbley’s, vis en friet, chocolademousse. Daarna nog wat punch en naar ’t café waar een gitarist / zanger speelt. Heel aardig. Rond 22.30 uur nog even naar het strand om de sterren te bewonderen. Niet lang want we vallen bijna in slaap. Daarna horen we dat de buren (Canada en Zwitserland) de deur barricaderen om possums buiten te houden. Dat lukt niet. Er blijkt er een op Rikki’s bed te zitten. Daarna keert de rust weder.
Zaterdag 24 oktober 1998: Lochenbar Station, Biloela
We verlaten Great Keppel Island met de boot van 08.15 uur. Na een korte rit stoppen we in Rockhampton voor ’n stop. We winkelen wat en eten een kleinigheid. Ik koop dit dagboek. Vlak buiten Rockhampton passeren we de Steenbokskeerkring. Goed voor een fotostop. Daarna richting cattle station. ’t Laatste stuk gaat via een landweg, een echt ranchlandschap. Rond 13.00 uur komen we aan. Het blijkt er tamelijk druk, ietwat commercieel. Echt een plaats voor (school) kampen. Er lopen dan ook tamelijk veel schreeuwende kinderen. Maar wel een echte, in bedrijf zijnde ranch. Zo voelt het in ieder geval. De namiddag is vrij, en omdat mijn rib nogal in de weg zit houd ik dat zo. Lunch: Vlees, worst, groente, brood. Ik doe de was en lees een luier wat. Om 17.00 uur vertrekken we voor een sunset-safari. Met twee trucks een heuvel op met champagne en chips. Mooie foto’s Daarna terug voor het diner: drie soorten warme groenten, beef en Butter scotch pudding. Veel te veel, maar heerlijk. Daarna de was opruimen en lekker bij ’t kampvuur zitten met livemuziek van een medewerkster van de ranch. Dit is het echte leven. Echt genieten. Nog wat geprobeerd te zingen en rond 22.00 uur naar bed.
Zondag 25 oktober 1998: Biloela – Fraser Island
Vandaag naar Fraser Island. Het is een hele rit. We stoppen een paar keer en het begint steeds harder te regenen. Dit stemt ons niet vrolijker. Aangekomen regent het nog steeds hard. Het stopt niet meer. Er rijdt een shuttle bus van de receptie/ bar naar de lodges. We eten om 19.00 uur: tomatensoep en spaghetti en daarna is er karaoke in de bar. (Bijna) iedereen doet spontaan mee. Een heel erg leuke avond. We (Rachel, Vic en ik) winnen met Bohemian Rhapsody van Queen. Johan kan geen nummer vinden dat bij zijn stem past. Bull shit! De rest blijft nog om te gaan zwemmen. Ik ga met de shuttle van 00.00 uur terug. Een toch heel leuke dag ondanks het weer.
Maandag 26 oktober 1998: Frasier Island
Wonder boven wonder is het droog als we in de bus stappen en het wordt alleen beter. Om 09.00 uur in de 4wd om het eiland te verkennen. Prachtig! Via tracks van ’t ene naar ’t andere meer en naar ’t strand. Heerlijk een dag relaxen, zonnen, zwemmen, wandelen, rijden. Jammer van mijn rib, anders had ik er nog meer van genoten (kon bijna niet). Om 18.00 uur terug bij de lodges. Om 19.00 uur diner: nibbley’s beef, toetjes met fruit. Tot 21.00 uur wat gedronken en op tijd naar bed (te vroeg).
Dinsdag 27 oktober 1998: Frasier Island – Gold Coast / Surfers Paradise
Vandaag naar Golf Coast, ’t meest toeristische gedeelte van de oostkust. Het Benidorm van Australië. Op de heenweg bezoeken we het Binya Park Wildlife Sanctuary, waar we de eerst koala’s zien. Zo snoezig en zacht. Verder stelt het niet veel voor. Dan verder naar Brisbane om wat te winkelen. Daarna door naar Gold Coast waar het wemelt van de toeristen. Grote hotels, met winkels, stranden, etc. Maar wel een geweldig uitzicht. We eten in het hotel en… surprise: Fritz komt ons opzoeken. Hartstikke leuk. Heel raar om hem te zien, maar echt leuk. Na ’t eten (helaas zonder Fritz) naar Shooters waar op dinsdag Melrose Place wordt gekeken. Heel vreemd. De muziek is niet geweldig, maar het is toch heel gezellig. Totdat Mario nogal vervelend wordt. Hij heeft iets te veel gedronken en beweert dat ik met ‘m flirt! Ik word hem kwijt (aan Rikke?) en rond 24.00 uur naar ’t hotel terug.
Woensdag 28 oktober 1998: Gold Coast
Vandaag een vrije dag. De tweede poging tot skydiving. Om 10.30 uur bij de receptie: Er wordt niet gedoken. Tien minuten later: er wordt wel gedoken en om 11.30 uur vertrek. We rijden (met een heel aardige guy) naar ’t vliegveld waar blijkt dat het nog te hard waait. We eten ter plekke en wachten nog een uur of ’t beter wordt. Het is hier trouwens heel gezellig. Leuke, enthousiaste mensen. We ontmoeten hier Ray, de skysurfer uit de (Pepsi-cola?) reclame Hij is echt een beetje gestoord, maar wel prettig. We regelen korting voor de volgende keer en rond 14.00 uur zijn we weer terug. Een halve dag gewacht. Jammer van de tijd, maar daar is niets aan te doen. De rest van de dag wat winkelen en naar ’t strand. Daar is het te koud en we (Vic, Erik en ik) bubbelen nog even in het spa-pool van het hotel. Rikke’s foto’s zijn mislukt. Camera defect. Wat erg! Ze baalt verschrikkelijk. Na ’t douchen gaan Vic en ik nog even wat winkelen, rustig. Ik koop m’n horloge en wat souvenirs. Om 19.039 eten (met Fritz): buffet met veel vis. Daarna naar het casino Jupiter en rond 22.30 uur terug. We legen nog twee flessen wijn en daarna naar bed.
Donderdag 29 oktober 1998: Gold Coast – Byron Bay – Nambucca Heads
Op tijd opstaan voor ’t ontbijt en om 08.15 uur vertrek. Rond 10.00 uur zijn we bij Byron Bay, het meest oostelijke puntje van Australië. Heel mooie branding. Mary wil proberen of we hier kunnen skydyven. Nadat we het uitzicht hebben bewonderd, komt het grote nieuws: WE KUNNEN SKYDIVEN! We gaan met z’n vijven duiken: Erik, Vic, Kitty, Rikke en ik, en Heath en Mary gaan mee. Eerst gaan Erik en Kitty, daarna Rikke en ik en tot slot Vic. Leuke overalls overigens. We krijgen eerst instructies en nadat we ons verkleed hebben gaat ’t naar boven. WOW! Echt geweldig! Allereerst mag ik springen met een geheel niet verkeerd uitziende tandem-springer en instructeur Muttley. Daarbij ’n prachtige scenic flight boven Byron Bay. De bewolking die er een uur eerder nog hing is bijna volledig weg. De fotograaf Ray (zie vorige poging) hebben we gisteren in Coolangatta al gezien is echt gestoord. De instructies zijn kort en bondig. Ik hoef niet meer de doen dan in de deur te gaan zitten en m’n hoofd achterover te leggen… en m’n heupen naar voren te gooien en eruit te springen. Dan is ’t zover: ik mag eruit. Het valt niet mee om de voeten op het treeplankje te krijgen. De waaien weg! Dan je parachute-banden vasthouden en springen. Vrije val van ongeveer 35 seconden. Wow again. Dit is het helemaal. Unbelievable. Great. Je hoort niets anders dan wind. De parachute gaat open en het is stil. Doodstil. En wat voor een uitzicht. Ik kan ’t nog steeds niet geloven. We maken een spinn. Je weet echt niet wat je overkomt. Hier zijn geen woorden voor. Beneden aangekomen komt ook Rikke aan. Ook helemaal enthousiast. Ik stop nu met de diverse uitdrukkingen voor fantastisch enz. Nadat de foto’s en de video klaar zijn is de rest ook gearriveerd. Zij moeten toch nog even wachten, niet zo leuk dus. Daarna z.s.m. naar Nambucca Heads, waar we rond 18.30 uur aankomen. De klok gaat 1 uur vooruit: 19.30 uur dus. Daarna eten: groente, soep, rijst met kip en toetje en daarna rond 23.00 uur naar bed. Zó moe.
Vrijdag 30 oktober 1998: Nambucca Heads – Sydney
Vandaag eerst afscheid nemen van Rebecca en dan richting Sydney. We vertrekken zo vroeg mogelijk om nog zoveel mogelijk tijd door te kunnen brengen in Sydney. Daar komen we rond 14.00 uur aan en we rijden naar Harbour Bridge en Oprah House voor de verplichte foto’s. Door naar de Rocks, de oudste buurt van Australië (westers). Daarna naar het hotel en van daaruit naar ’t tegenovergelegen winkelcentrum. De CD’s zijn hier echt goedkoop. Om 19.00 uur afgesproken met de rest voor het diner. We kopen eerst drank voor tijdens het eten, lopen een Grieks restaurant binnen, maar daar kunnen we ons bier niet opdrinken. Opstappen dus. Verder lopen en we komen uit bij een Indiaas restaurant. Heerlijk! Na ’t eten terug naar ’t hotel, waar we eerst nog iets willen drinken (Irish Coffee). Kan niet! Dus op naar Vic’s kamer om de champagne te ledigen die Eric en Kitty tgv het skydiven gekocht hebben. Rond 23.00 uur naar bed na nog wat gekke foto’s gemaakt te hebben. Fiona (Northern Territory tour) is ook op komen dagen en vertelt in geuren en kleuren dat ze de avond na ons vertrek met Wayne de nacht doorgebracht heeft. En Kitty staat erbij! Tranen dus. Wat een vuile streek van Wayne. Ze praten er de hele avond over. Iets minder leuk.
Zaterdag 31 oktober 1998: Sydney – Adelaide – Clare
Om 07.00 uur op om Erik goodbye te zeggen. Daarna foto’s van Heath bekijken. Ze zijn mooi, maar ik wacht maar eest mijn eigen foto’s af. Daarna afscheid van Heath en Mary. O 09.00 uur ontbijt in het winkelcentrum, maar eest nog afscheid van Fiona, Karren en Rachel, Frans en Johan. Na ’t ontbijt is ’t zover: Afscheid. Ik denk dat dit de eerste keer is dat ik gehuild heb aan het eind van een vakantie. Shit! Dit is niet leuk. Om 10.150 uur de shuttle naar het vliegveld. Om 12.00 uur ingecheckt en ik kan meteen naar het vliegtuig. Handig. Na ongeveer twee uur vliegen en de klok een halfuur terug ben ik om 14.00 uur in Adelaide, waar blijkt dat er een fout is gemaakt met mijn ticket. Ik voel me net ’n crimineel. Het wordt opgelost. Hoop dat ik op de terugweg geen problemen krijg. Aangekomen in de aankomst staan Christine, Danny en Liz al te wachten. Good to see you! We gaan naar ’t strand, terrasje pikken, wat winkels bekijken etc. Heerlijk. Leuk om hier te zijn. Christine heeft al geregeld dat ik van woensdag op donderdag bij Liz kan slapen. OP woensdag met Christine en Danny naar Adelaide, waar ik wat kan winkelen etc Great! Net wat ik zelf al gepland had. Wat een toeval. Rond 17.00 uur naar Claire via de Scenic Route, door Clare Valley een wijn-vallei waar de beste wijnen van S.A vandaan komen. Heuvellandschap met wijngaarden, veel groen. In Clare eerst nog wat sightseeing. Hun huisje ligt tegen een heuvel en blijkt groter te zijn dan dat ’t van buiten lijkt. Met tuin en veranda. Mooi, hier zou ik kunnen wennen. Na ’t eten: rijst met kip nog wat plannen maken voor morgen en om 22.00 uur naar bed. Ben doodmoe. Had ik eigenlijk niet in de gaten. Morgen niets vroeg gepland, dus ik kan uitslapen. Welterusten.
Zondag 1 november 1998: Clare
Om 09.00 uur opstaan om te ontbijten. Heerlijk uitgerust. Lekker wat relaxen en om 12.00 uur lunch. Daarna een route langs diverse wijngaarden om te proeven. Christine is hoogzwanger, dus zij is chauffeur. Er blijkt een groot verschil te zijn met de Duitse en Franse wijnen die ik gewend ben. De ozzies zijn veel kruidiger. Het is hier prachtig. De valleien met al de wijnranken, de dirt roads en al het groen. Om 16.00 uur weer terug. Om 18.00 uur een kerkdienst voor jongeren in de plaatselijke kerk. Niet helemaal mijn pakkie-an. Iets te Christelijk maar wel leuk opgezet met livemuziek, zang, toneel, grappen. Daarna terug naar huis om te eten: spaghetti en daarna nog mijn skydive video gekeken. Daarna tot 23.15 uur Sense en Sensibility gekeken op TV. Ben alweer zo moe. Zal wel van de wijn komen.
Maandag 2 november 1998: Clare
Om 09.00 uur opstaan. Rond 10.30 naar Clare om wat te winkelen, te eten, bustijden opvragen. Rond 13.00 uur terug om te eten. Rond 15.00 uur ga ik een flink stuk fietsen tot 16.30 uur. Prachtige route, de Riesling trail. Is allen een beetje vals plat op de heenweg. We hebben “the Gods must be crazy” deel 1 en 2 meegebracht uit de videotheek. Zal vanavond een rustig avondje voor de TV worden… en dat is zo. In combinatie met m’n hooikoorts, die hier erg hevig opkomt. Ben ik na deel 1 doodmoe en ga om 22.00 uur naar bed. Trouwens, we eten apricot chicken. Heerlijk.
Dinsdag 3 november 1998: Clare
Vanmorgen weer rond 09.00 opstaan en rond 11.00 uur naar Medika Gallery in Blyth. Daar koop ik een mooi stel kaarten en Christine koopt een koala-schaaltje voor mij. Had niet gehoeven, maar toch heel erg bedankt. Dit is m’n laatste dag in Clare. Morgen naar Adelaide, hopelijk met Christine en Danny, en zo niet: dan met Danny. Dan heb ik in ieder geval geen ge-emmer met m’n bagage. Maar we zullen zien. Zoals ’t er nu uitziet zal ’t wel loslopen. Op dit moment is Christine naar de doctor. Hoop dat alles goed is… En alles is goed. Alleen iet te hoge bloeddruk. Vanmiddag naar Martindale Hall, een oud herenhuis ingericht als museum. Daarna naar Christine’s buurvrouw aan wie Christine beloofd heeft dat ze me aan haar zal voorstellen. Leuke familie (met afschuwelijk dessert). Vanavond speelt Danny netball (korfbal), hij valt in voor iemand. Hij si meer een basketballer. Daarna kijken we: “the Gods must be crazy” deel 2. Deze is niet zo goed als deel 1. Christine voelt zich niet zo lekker. Als dat maar goed gaat. Rond 23.00 uur naar bed. See you!
Woensdag 4 november 1998 Clare- Adelaide
Naar Adelaide, mét Christine en Danny. Om 07.30 uur vertrek, om 09.30 uur aankomst. Tot 12.00 uur tijd om te winkelen. Koop boek, koala’s en sokken. Heel lekker om weer even alleen te zijn. Na de middag naar Cleland Wildlife Park en Mt. Lofty. Daarna naar Liz en samen eten in een visrestaurant: schotel met diverse vissoorten. Daarna naar Liz’ huis en afscheid nemen van Christine en Danny. Tot 23.00 uur met Liz gepraat / gebabbeld. Daarna naar bed.
Donderdag 4 / vrijdag 5 november 1998: Adelaide – Amsterdam
Echt de laatste dag. Raar eigenlijk. Om 10.00 uur opstaan en richting centrum met Liz voor brunch. Daarna laat Liz e nog een groot aantal bezienswaardigheden van Adelaide zien. Mooie parken, gebouwen etc. We rijden naar de haven, Adelaide Port. Daarna de kustweg richting luchthaven. Afscheid nemen van Liz en op naar huis. Na een heel erg lange reis en een uur vertraging in London kom ik rond 10.30 uur in de aankomsthal aan, waar pap en Frank me op komen halen. Daarna nog even naar Frank’s flat, waar mam ook is en rond 16.00 uur thuis. Shit, het is voorbij. Tot ’n volgende keer, dat is zeker!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
