Mongolie, 10 juli tm 1 augustus 2017

Mongolië, 10 juli tm 1 augustus 2017
Reizen door het land van de blauwe luchten.

Maandag 10 juli 2017 Amsterdam - Ulaan Bataar
Vanochtend om 05.00 uur uit de veren en om 06.15 de trein naar Schiphol. De reis verloopt voorspoedig en het inchecken duurt wat langer dan ik gewend ben: vakantietijd. Maar dan hoef je vervolgens niet meer zo lang te wachten, dus da's dan weer een meevaller. Eerste vlucht ongeveer drie uur naar Istanbul. Daar ontmoet ik de rest van de groep. Vervolgens door naar Ulaan Bataar met een tussenlanding in Kirgizië. Rond 10.30 uur komen we daar aan en onze gids staat ons op te wachten. Na weer een paar honderdduizenden gepind te hebben richting hotel. Na ff gechilled te hebben gaan we lunchen (ivm Naadam Festival is er bijna niets open, dus we gaan gezamenlijk. Natuurlijk duurt t allemaal heel lang, maar t eten is goed. Vervolgens vertrekken we naar een plek buiten de stad waar de paardenraces plaatsvinden. De ruiters (veelal kinderen) racen 33 km en het gaat om de eer. Verschillende categorieën op basis van de leeftijd van het paard. Volgens mijn Lonely Planet vallen er elk jaar wel dodelijke slachtoffers, zowel bij de ruiters als de paarden. We zijn mooi op tijd om de winnaar te zien aankomen. Prachtig gezicht. Je ziet de paarden met ruiters al van ver naderen; Eén grote stofwolk die langzaam dichter bij komt. Het festival terrein is heel uitgestrekt. Hele gezinnen, veel paarden, wat koeien (volgens mij is hun wei volgebouwd met tenten.). Er is ook een podium met veel muziek en dans, zowel traditionele ( je moet er van houden) als iets modernere. Het keelzingen is niet van de lucht! Op de terugweg komen we eerst in een zandstorm en vervolgens in een regenstorm terecht. Beiden kort maar krachtig. 's Avonds gezellig gegeten en op tijd naar bed. Morgen uitslapen..heerlijk

Dinsdag 11 juli Ulaan Bataar
Vandaag heerlijk uitgeslapen, geslapen als een blok, wat op zich al bijzonder is; de eerste nacht slaap ik meestal beroerd. We hoeven pas om 10.00 uur te vertrekken naar het stadion, waar het worstelen plaatsvindt. Heel erg gezelllig, een groot festivalterrein met kraampjes met hoedjes, zonnebrillen en eten. Dan heb je het assortiment wel zo'n beetje gehad. Eerst naar het worstelen. En heel evenement waarbij geen categorieën zijn, dus de zwaarste en sterkste wint. Dus veel stevige gespierde mannen... Maar ze staan midden op het veld, dus wat ver weg. Na een rondje over de braderie gaan we naar het boogschieten, de finale. Doel is het omschieten van lederen rondjes op grote afstand, heel laag bij de grond. We hebben het eind niet afgewacht. We kunnen de spanning niet aan. Hoog tijd om te lunchen. In deeg gefrituurd gehakt. Lekker. We hebben kaartjes voor de hele dag, maar besluiten met z'n vieren richting centrum te lopen en te relaxen op een terrasje. Goede keus. Vanavond nog wel even terug voor de slotceremonie. Nu ff lekker niksen voor het diner. De groep lijkt heel ok. Alle leeftijden, heel relaxed ook. Twee Brabo’s, één Fries een de rest uit Den Haag, Rotterdam, Amsterdam e.o . En natuurlijk ik als Limbo. De gids (Tsogo geloof ik) is lokaal, nog wel rustig. Na een overheerlijk diner gaan we per taxi terug naar t festival. Daar vindt nog een slotceremonie plaats. Gelukkig is alles een beetje uitgelopen. We zien ook nog de finale van t worstelen en de bijbehorende prijsuitreiking. Na een speech door de president worden negen vaandels door een garde van ruiters weer naar buiten gedragen. Het is me ontschoten waar die vaandels voor staan. Heel mooi allemaal, prachtige klederdracht en muziek. Zeker de taxiprijs waard!! Terug naar huis, weer lekker moe

Woensdag 12 juli 2017 Ulaan Bataar
We gaan we de toerist uithangen, een dagtripje. Onze laatste dag in Ulaan Bataar dus die moeten we benutten. Eerst gaan we naar Teeejl Area NP, een prachtige tocht door een heel mooie omgeving. Aan het eind van de weg vinden we een boeddhistisch klooster, natuurlijk op een heuvel. Langs het pad staan alle grondwaardes van het boeddhisme. Halverwege staat een molen waar je aan kon draaien en het nummertje waarop de pijl stil staat correspondeert met een 'spreuk' op weer andere borden. Een soort rad van fortuin, maar dan net iets anders. Mijn nummertje is 13.... Het aantal reizigers in de groep en ik ga er van uit dat het in het boeddhisme alleen maar geluk brengt. Totnutoe in deze reis is dat zeker gelukt. We rijden door naar het standbeeld van Chinggis Khan. Een enorm gietijzeren beeld (Floortje Dessing was er ook (en Saskia en Emiel ook) van 40 meter hoog. Het is een bizar beeld, gefinancierd door een extreem rijke Mongoliër, die vorige week tot president van Mongolië is gekozen. Hij schijnt (zo zegt onze Tsogo) heel veel goeds te doen met z'n geld. Het beeld is prachtig gemaakt, heel robuust. In de 'voet' onder het beeld bevindt zich een museum en de grootste Mongoolse laars, de grootste paardenzweep en op de tweede verdieping een restaurant waar we een luxe lunch nuttigen. Zolang het nog kan moeten we ervan genieten. Na de lunch klimmen we naar de kop van het paard, of eigenlijk tussen de manen, om van het uitzicht te genieten. Beneden staat ook nog een legertje krijgers, waarmee je op de foto kunt; ik heb me in kunnen houden. Het beeld staat in de middle of nowhere. Waarom? Omdat Chinggis Khan hier zijn paardenzweep gevonden heeft. Hij kijkt richting het oosten waar zijn thuisland is. Er tussenin staat nog een beeld van zijn moeder. We gaan weer t busje in terug richting Ulaan Bataar. We doen nog even een bliksembezoek aan een Russisch monument, Zaisan memorial. De banden tussen de Russen en de Mongoliërs zijn heel wisselend geweest in de geschiedenis. In de vorige eeuw hebben ze mekaar geholpen en dat beeldt dit monument uit. Heel sovjet. Aan de voet van het monument staat nog een Boeddha. Om 18.00 uur bezoeken we nog een theater voor een voorstelling met Mongoolse muziek en dans. Heel mooi, echt waar. Keelzangers, dansers, slangenmens en tot slot het Mongools symfonisch orkest. Die maken wat toegankelijkere muziek dan de rest. Ondanks het feit dat we allemaal moeite hebben met wakker blijven. Daarna nog even eten en terug naar huis.

Donderdag 13 juli 2017.
Vandaag gaan we weer beginnen aan ons camping avontuur. We gaan eerst naar het Gandan klooster, het grootste en belangrijkste klooster van Mongolië met de grootste (ja hoor) Boeddha van de wereld. Die heb ik al op meer plekken in de wereld gezien. We hebben inmiddels de twee chauffeurs (Heiss en Tsogo) en onze vervoersmiddelen, twee Russische vehikels ontmoet. We gaan naar de supermarkt om nog wat inkopen te doen voor de komende dagen. De rest van ons team sluit zich bij ons aan: Ghana (hulpje) Bata (chauffeur van de kookbus) en Cadillac (kok)) . Ze heten natuurlijk niet zo, maar dit leek er het meest op. We rijden verder naar onze lunchplek, in de middle of nowhere. Heerlijke lunch, het lijkt wel glampimg... We reizen verder naar Hustai NP, waar we eerst het bezoekerscentrum en een film bekijken. Dit NP is speciaal opgericht voor het behoud van het przewalskipaard en is mede door en Nederlander, Jan Bouwman tot stand gekomen. Door het paard in het westen in dierentuinen te fokken was het mogelijk om het terug te brengen naar Mongolië. Inmiddels is de populatie weer op ongeveer 350 paarden gebracht. Vervolgens een beetje rijden en we worden ergens gedropt. We lopen vervolgens naar onze overnachtingsplek, Moilt Camp. Een kilometer of acht. Redelijk vermoeiend door het weer, maar wel prachtig. We overnachten in houten huisjes. Langzaam iets minder luxe. Na het diner nog lekker even kletsen.

Zaterdag 15 juli 2017 Khustai NP

Wandeling door Khustai vallei. Een kleine klim en vervolgens een mooie tocht door een vallei, helemaal naar onze kampeerplek. We zien onderweg veel grondeekhoorns en marmotten. Doordat er een achterblijver in de groep is, gaat het lekker relaxed. Regelmatig wachten, heel rustig aan. Komt goed uit, want het is heel warm, schatting 30 a 35 graden, maar door de wind lijkt het koeler. We spotten ook nog wat gazelles en herten. Verder wemelt het van de sprinkhanen, die rood zijn. Dat zie je alleen als ze opvliegen. Verder veel torren, kevers, in alle maten. Na terugkomst de rest van de dag niet veel meer gedaan behalve de tent opzetten bij 35 graden in de wind. Geen goed idee. Net voor het eten nog naar en verzameling Turkse grafstenen, Ungut genaamd.
Vanavond dus eerste nacht in tent. Geen voorzieningen hier behalve een gat in de grond met een tentje er omheen (toilet). Rond 22.30 begint het heel hard te waaien. Oordopjes in en dan valt 't mee.

Zondag 16 juli 2017 Khustai NP naar Khogno Khan.

Toch redelijk geslapen. Vroeg uit de veren en tent inpakken. Vroeg weg om przewalskipaarden te spotten. En dat lukt, mooi! We zien veel kuddes paarden en koeien en een trekkende nomade stam met heel haar hebben en houwen. Bij het bezoekerscentrum kunnen we ff douchen en we rijden verder door het fascinerende landschap, tamelijk droog, maar heel erg wijds en indrukwekkend. Bergen, enigszins groene valleien, rotsen. En daartussen hier en daar een boeddhistische gedenkplaats. Een goede chauffeur is het halve werk. Het is hier nogal uitdagend rijden, maar wel heel leuk. We rijden naar onze overnachtingsplaats, en er worden er twee geïnspecteerd. Één bij een meertje met kikkers en muggen en vliegen, de ander heel droog tegen een rotswand. Het wordt de laatste, mede omdat de eerste ook nog vol ligt met eenden stront. Goede keus dus, voor de komende twee nachten. Overigens krijgen we bezoek van een andere gids die zeven toeristen kwijt is. Ik zou denken dat dat bijna niet kan in dit lege landschap, maar blijkbaar wel. Wederom heerlijk eten en een potje uno voor het slapen. En o ja, het heeft vandaag voor het eerst geregend. Vanmiddag tijdens de lunch en vanavond met onweer en geweldige regenboog en lichtspel.

Maandag 17 juli 2017 Khogno Khan
Vandaag een jarige, een Sarah nog wel. Dus ballonnen en zingen bij het ontbijt. We wijken we af van het programma; ipv 20 km door de zandduinen lopen we een berg op naar het Uvgun klooster. Nog even verder omhoog naar een ruïne van een klooster. Na de lunch nog een mooie wandeling, helaas begint het te regenen, jammer. Nog een paar uurtjes lekker lezen. 's Avonds als toetje een verjaardagstaart. En nog gezellig wat ouwehoeren.

Dinsdag 18 juli 2017 Khogno Khan - Gurvanbulag

Vanochtend is het heel mistig dus de tent is erg nat. En we gaan ons weer verplaatsen, dus tenten inpakken. Vandaag gaan we een flinke wandeling maken naar onze nieuwe overnachtingsplek. Ongeveer 25 km door de zandduinen. Nee, niet twee stappen vooruit, één stap achteruit. Het gaat grotendeels over de 'weg' door de duinen heen, in totaal zou de afstand 35 km zijn, maar dat is in deze hitte een beetje te veel van het goede. Rond 16.30 uur komen we in het ger-kamp aan waar we twee nachten gaan overnachten. Nog even boogschieten (bord staat veel te ver weg). Hier is ook een mobiele bibliotheek. Die gaan we morgen bezoeken. Heel luxe hier; douches (beperkt (warm) water), wastafels, toiletten en een ruime ger (jurt is het Russisch voor ger) voor twee personen met een eigen wastafeltje, tafeltje en krukjes. De standaard inrichting voor een ger. Dit kamp is een toeristen kamp, tot stand gekomen door medewerking van de nomaden; de gers zijn geschonken door de nomaden die hier geleefd hebben en de opbrengst gaat gedeeltelijk weer terug naar de nomaden. Helaas hebben we pech; door de enorme droogte zijn de nomaden onlangs verder getrokken op zoek naar betere grond voor hun paarden en kan er dus geen paard gereden worden. De paardenshow die we te zien zouden krijgen gaat dus ook niet door. Die was sowieso niet doorgegaan omdat de paarden te zwak zijn. Na een koude douche inclusief was-sessie en het diner komen een paar studenten voor ons zingen en muziek maken. Mooi. Diezelfde studenten laten ons vervolgens zien hoe een ger wordt gebouwd. We helpen allemaal een handje mee. Bijzonder (en heel slim) is dat ze de meubels erin zetten voordat de muren en het dak erop gaan. Heel handig als je het formaat van de deur ziet. Er wordt geen enkele spijker gebruikt bij de bouw van een ger. Heel ingenieus. Nog een pilske pakken en naar bed. Als het licht uit gaat is het zakken-duuster, je ziet geen hand voor ogen.

Woensdag 19 juli 2017 Gurvanbulag
Vandaag staat een bezoek op het programma aan onze buren, een nomaden familie. We worden heel hartelijk ontvangen met melkthee (niet te vergelijken met jakboterthee gelukkig), lekker koekje en gedroogde yoghurt. Er wordt eerst iets verteld over het leven in een ger. De rol van man en vrouw, enigszins traditioneel maar functioneel. We krijgen een demonstratie geiten melken, en natuurlijk was er mogelijkheid tot proberen. Vervolgens wordt er van de geitenmelk gemaakt. Er wordt dagelijks kaas, yoghurt, gefermenteerde yoghurt gemaakt voor eigen consumptie. De oudste zoon is al op weg naar groenere velden voor het vee. Deze mensen gaan vandaag of morgen ook verder. Een ger heeft een doorsnee van ongeveer vijf meter, en daar vindt het hele leven plaats. Kunnen wij ons niet voorstellen dat je daar leeft, slaapt, kookt etc. De vrouw des huizes is heel erg creatief met naald en draad; ze heeft prachtige kleding gemaakt. Uiteindelijk zijn we toch twee uur onder de pannen geweest. De lunch is een Mongoolse barbeque. Dan wordt het vlees gebakken op stenen. Een soort steengrillen. Wel lekker, alleen veel vet en bot. Na de lunch gaan we naar de Mongoolse bibliotheek, die ook in dit kamp staat. Deze is niet echt mobiel meer, maar ooit waren er vier mobiele biebs. Vooral om het lezen te bevorderen. Inmiddels kan 90% van de bevolking lezen, en ook hier is de techniek binnengekomen. Als piece de resistance een verkleedpartij met lokale kleding. Heel erg toeristisch, maar wel prachtige kleding. We vervolgen ons programma met een wandeling van een kilometer of zeven. Langs en door een rivier naar een heuveltje van waar je mooi uitzicht hebt. Na het avondeten nog gezellig een biertje gedronken. Ja, er is in dit kamp een heuse restaurant-ger met een bar er in. Ik zei het al, het is glamping.

Donderdag 20 juli 2017 Gurvanbulag - ugii meer

We rijden vandaag ongeveer 90 km over onverharde weg. Onderweg een boodschapstop, en verder alleen veel gehobbel. Maar enorm mooi landschap. We komen aan bij het Ugii meer, waar het druk en toeristisch is. Mongoolse toeristen danwel. Hier is de enige mogelijkheid tot zwemmen en dat doen we dan ook nadat we een terrasje hebben gepakt. Hier bij het water staan ook gewone woningen; de noodzaak om naar een andere plek te trekken is hier natuurlijk een stuk minder; hier bij het meer is het en stuk vruchtbaarder. Je ziet het ook aan de dieren. Die zijn een stuk dikke, gezonder dan een uurtje terug. Laat in de middag gaan we nog even naar het niet echt indrukwekkende visitor center. Het is hier overigens wel prachtig. We genieten onder het genot van een wijntje van de prachtige zonsondergang. Terug in de tent begint het weer enorm te waaien. Een onrustige nacht dus.

Vrijdag 21 juli 2017 Ugii meer - Harhorin (Karakorum)

Vandaag een tamelijk cultureel dagje. We vertrekken vroeg waardoor het eerste museum nog niet geopend is. Het is in Khushuu Tsaidam, waar prehistorische Turkse graven zijn gevonden. Een mooi museum. We reizen verder naar Harhorin, voorheen, in de tijd van Chengis Kan de hoofdstad van Mongolië. We brengen eerst onze spullen naar het ger kamp. Voor de lunch bezoeken we het Karakorum museum, dat vertelt over de historie van de streek. Na de lunch bezoeken we Erdene Zuu, het eerste boeddhistische klooster van Mongolië, dat nog redelijk authentiek is. De russen hebben er iets van laten staan. Een mooi complex, de moeite waard. We gaan op zoek naar een werkende ATM, maar helaas. Morgen weer een poging. We bezoeken een zwarte markt en tot slot nog een vilt atelier. Terug naar de ger-camping voor eten en koude douche. Iets soberdere gers qua inrichting, douche-en toiletgebouw met een poets-mevrouw die achter je kont weer alles schoon maakt. Je kunt er van de grond eten.

Zaterdag 22 juli 2017 Harhorin (Karakorum) - Orkhon Vallei
Vandaag een prachtige, hobbelige rit naar de Orkhon vallei. Het wordt hier steeds groener, ook pijnbomen, door riviertjes. We worden begeleid door kuddes schapen, geiten, paarden en jaks (of zijn t Yaks?) en koeien. De meeste worden bij elkaar gehouden door heuse cowboys te paard. Heel mooi, ook door de zon die zo nu en dan door de wolken schijnt. De omliggende bergen krijgen de mooiste schakeringen van groen, rood en geel. Onderweg pikken we een volleybal op, leuk voor op de camping. We kamperen in de vallei, met op de achtergrond de voorgenoemde kuddes. We zetten eerst de tent op en vervolgens gaan we op weg naar de grootste / breedste waterval van Mongolië. Ja, in dit geval is dat zo. Wel een highlight van deze omgeving. 's Avonds nog met zijn allen gevolleybald, gezien ons aller talent met één keer stuiteren. Heel leuk. Na het eten gaat de crew ook nog een balletje slaan met enkelen van ons. Gaat veelal zonder stuiteren. Als klap op de vuurpijl proeven we nog gefermenteerde paardenmelk. Kort gezegd: niet lekker, heel zuur, smaakt naar 'stal'.

Zondag 23 juli 2017
's Nachts hoor je de paarden voorbij trekken, heel dicht bij. Vanochtend blijken ze een paar meter van m'n tent vandaan hebben staan grazen.
Vandaag starten we met een wandeling van drie uur. Het middelste stuk is wat tricky, over stenen, stenen en nog eens stenen. Niet mijn favoriete bezigheid, maar toch overleefd. Na de lunch bij een riviertje met geiten, paarden en jaks gaan we een uurtje of drie rijden. We rijden langer dan gepland, zodat we morgen minder lang hoeven rijden. nog even boodschappen doen en verder hobbelen. Ik pak een lekker ijsje en wat denk je? Het is een paardenmelk-ijsje! Meteen in de prullenbak en een aardbei-vanille exemplaar gekocht. We zetten ons kamp op, heel snel, om de regen voor te zijn. Het begint inderdaad te regenen. Maar als het na het eten weer droog is, spelen we nog een potje volley met de crew.

Maandag 24 juli 2017 naar Ongiin Khiid.
Gisteravond /vannacht werden we overvallen door een enorme onweers-regenbui, gepaard met heftige windstoten. De tent is blijven staan! Ook nu weer voorbijtrekkende paarden gehoord en vanochtend gewekt door een kraanvogel.
Vandaag een reisdag, uurtje of vijf in de bus richting de Gobi-woestijn. Gek genoeg is de weg en de omgeving tamelijk modderig; ik zou verwachten dat het steeds droger wordt. We komen aan op de (volgens gids) meest luxe ger-camping van de Gobi. Nou, het lijkt er wel op. Personeel met pakjes aan, die de bagage naar binnen dragen. Douches, toiletten, een terras, mogelijkheid tot sauna en massage...... ' t moet niet gekker worden. Nog even een lekker-makertje voordat we drie dagen in de Gobi kamperen. We bezoeken een ruïne van twee kloosters, Barlim Khiid en Khugagt Khiid, die elk aan een kant van de (nu drooggevallen) rivier liggen. Het avondeten is in buffet-vorm, all you can eat! Goed verzorgd. Verder is het hier heel toeristisch, wel ff wennen. Zelfs een 'modeshow' met traditionele kleding, waar onze Ghana aan meewerkt. Er wordt nog gedanst en het wordt erg gezellig.


Dinsdag 25 juli 2017 naar Bayanzag
Vandaag weer een paar uurtjes in de bus naar de Gobi. Prachtige rit, met telkens veranderend landschap. Onderweg een paar kuddes kamelen gezien (met twee bulten), waarvan er één tamelijk magere kamelen bevat. Dat kun je (naast de te tellen ribben) zien aan het feit dat de bulten heel klein /niet aanwezig zijn. De plantje die we hier tegenkomen ruiken naar lavendel. Of het dat is, onbekend. We arriveren op onze kampeerplek bij de flaming cliffs. Het is nu erg warm. Dus we gaan nog geen tent opzetten. Eerst een stukje wandelen naar nabijgelegen gerkamp voor een glasje fris. Daarna tent opzetten, eten en de zonsondergang genieten. Dit is de plek waar in de twintiger jaren voor het eerst een dinosaurus-ei is gevonden. Het bewijs dat dinosaurussen eieren leggen. Dat was tot die tijd niet bekend. Er zijn hier veel skeletten gevonden tot op heden nog.
Woensdag 26 juli 2017 naar Khongoryn Eis
Vandaag weer verder door de Gobi nu richting de zandduinen in Gurvansaikhan NP. Het landschap wordt steeds leger. Na autopech, iets met de accu, en een regenbuitje arriveren we bij de zandduinen waar we ons camp opslaan aan de voet van de duinen. Voor het avondeten staat een kamelentocht op het programma. Nou, anderhalf uur op een kameel is lang genoeg. Pijn aan mijn knieën (stijgbeugels niet goed afgesteld) en mijn achterwerk (lijkt me duidelijk). Maar toch heel leuk, lekker slenteren langs de zandduinen. Jammer dat Karin niet lekker wordt ( bevangen door de hitte). Na het eten de zandduin op voor de zonsondergang. Helaas begint het enorm te waaien als we op weg gaan. Gevolg is dat we gezandstraald worden, echt niet normaal. Toch een hele tijd boven gewacht tot de zon bijna onder is. Vooral veel zand gehapt. Alles zit onder het zand. Daar hebben we nog veel plezier van. Pas overmorgen weer een douche...

Donderdag 27 juli 2017 naar DuganyAm
Vandaag weer een lange tocht door steeds veranderend landschap. We laten na een paar uur de zandduinen achter ons. Na een wederom hobbelige rit naderen we een nieuw landschap, Dugany Am, enorme bergkloven met nauwe doorgangen, zo smal dat onze bus er maar net doorheen kan. 's Winters kan het hier -40° worden, maar nu zou het hier de warmste dagen van onze trip worden, maar helaas regent het al een tijdje (hebben wij weer), hetgeen de temperatuur flink beïnvloed. 's Avonds zelfs een trui aangehad! We kamperen hier bij een riviertje. Prachtige plek weer, toilet in het wild. We sluiten de dag af met Uno, met de bijna hele Mongoolse crew. Heel erg gezellig.

Vrijdag 28 juli 2017 naar Yoliin An
Vandaag starten we de dag met een wandeling door de Dungany Am (am is vallei) van ongeveer twaalf kilometer, grotendeels langs en over een riviertje. Na een vroege lunch gaan we met de bus naar Yoliin An, een nog indrukwekkendere kloof. Een aantal mensen gaan de vallei per paard doen, wij te voet. Het is hier echt prachtig mooi. Groene bergen met blauw-paarse bloemetjes op de flanken, wederom doorkruist door een riviertje. Als we willen starten begint het fiks te regenen, dus even schuilen voordat we gaan. De temperatuur ligt rond 18°, en het regent af en toe. Ik heb helaas alleen een Action-capeje bij me. Maar dat blijkt voldoende. De wandeling is maar zes kilometer, in en uit de kloof. Maar zeer de moeite waard. Op weg naar het ger-kamp (met douche!!) bezoeken we het Gobi-museum, een heel aardige verzameling opgezette dieren die in de Gobi voorkomen. Partij van de dieren zou hier nog wel wat werk hebben:-) . Wel interessant om te kijken wat we wel en niet gezien hebben. Nog wat souvenirshops bekeken. We rijden VIA EEN ASFALTWEG naar ons ger-kamp met, zoals genoemd, overheerlijke douche. Je voelt het woestijnzand uit je haren en over je gezicht lopen.
Het eten is heel goed, Koreaanse stijl. Lekker hoor! Na het eten nog (het wordt een beetje saai) nog heel lang Uno gespeeld. Eerst met de crew en vervolgens met de dochter van de eigenaar, negen jaar oud. Het wordt weer laat.

Zaterdag 29 juli 2017. Naar Tsagaan Suvraga
Vandaag weer een busdagje, eerst een tussenstop in Dalanzagdad voor ATM en shop. Dit is de hoofdstad van deze provincie ongeveer 20.000 inwoners. Verder over asfalt en dat is slaapverwekkend. Kan ook komen door het uitzicht; heel veel niets. Rood zand en bieslookplantjes. Ja, het staat hier in het in het wild, heel veel. Het is hier heeeel vlak, weinig verkeer, lange rechte weg. Plots gaan we weer off road en wordt het wat heuvelachtiger om ten slotte te eindigen bij Tsagaan Suvraga, een plateau/kloof met een fantastisch uitzicht. Grillige rotsen en rood-paarse steenpartijen, zo ontstaan door wind en sneeuw. Heel erg mooi en het mooiste is dat we aan dit plateau overnachten. Wat een plek is dit weer. Dit plekje is geschrapt uit de lonely planet, (in de vorige versie stond het nog wel), ik mag hopen per ongeluk. Want het is wel een van de spectaculairste landschappen die we gezien hebben. Vanavond gaan we nog een wandeling maken in de kloof. Lekker wat bewegen. Uiteindelijk is het kiezen tussen de zonsondergang en wandelen. Er is niet genoeg tijd. Ik kies voor zonsondergang, niet heel spectaculair helaas. Het is een beetje bewolkt, zodat er geen licht valt op de rotspartij. We hebben overigens heerlijk gegeten,een Mongoolse bq. Er wordt een vuurtje gestookt met gedroogde paardenflaters. Daarop' een pan met water en stenen en daarin het eten. Mals dat het is, dat schapenvlees. Ik win met Uno!

Zondag30 juli 2017 naar IkhGazriinChuluu

Vandaag wederom een reisdag met tussendoor autopech, ' uitgelopen lagers'. De omgeving is niet veranderd, maar de kampeeerplek des te mooier. Weer indrukwekkende rotspartijen. Na een korte onweersbui vanavond de laatste gezamenlijke avond. De crew zal ons niet in UB vergezellen. We hebben een liedje gemaakt ter afscheid en daarna nog lekker gezellig nagepraat. Het begint nog te onweren als we in de tent liggen. Maar het is niet dichtbij.

Maandag 31 juli 2017 terug naar Ulaan Bataar
Vandaag een lange rit terug naar de bewoonde wereld. De laatste lunch wordt voor ons bereid, met sushi. Daarna afscheid van de kook-crew. Aangekomen bij het hotel afscheid van de chauffeurs.

Tot in Nederland