vietnam 28 oktober tm 18 november 2013

Vietnam! In geuren en kleuren van zuid naar noord

Maandag 28 en dinsdag 29 oktober 2013: Amsterdam - Ho Chi Min (Saigon)
Ondanks de door de ANWB afgegeven code oranje en de herfstbladeren op het spoor (minder treinen, enz) ben ik exact op de geplande tijd op Schiphol. Daar heeft mijn vlucht vervolgens ongeveer een uur vertraging. Maar aangezien we een ruime overstap hebben in Hongkong komen we op geplande tijd aan in Ho Chi Min.

Dinsdag 29 oktober 2013: Ho Chi Min
Vandaag staat er niets meer op het programma, maar we hebben de mogelijkheid om de stad te ontdekken. We lopen eerst naar het oorlogsmuseum, waar de gruwelijkheden van de Vietnam-oorlog nogal eenzijdig worden belicht; veel foto's van Vietnamese slachtoffers, al dan niet nog in leven, maar nauwelijks iets over de gruwelijkheden jegens de (met name Amerikaanse) buitenlandse militairen. Maar de beelden zijn erg indrukwekkend. Buiten het museum nog wat oorlogsmaterieel. Tanks, jeeps enzo. Je waant je Overloon! Vanavond eerst de briefing en daarna gezamenlijk eten. En dat is heel gezellig en lekker. Het Saigon-bier smaakt letterlijk nergens naar, maar dat went wellicht. Morgen een ander merk proberen. Op tijd naar bed. Dat bed is tamelijk hard, maar als je moe bent, slaap je overal.

Woensdag 30 oktober 2013: Cao Dai tempel en Cu Chi tunnels
Vandaag een volle dag met twee excursies. Vanochtend een rit van 2,5 uur naar Tay Ninh, waar zich een tempel /kathedraal van het caödisme bevindt. Het caödisme is een geloof dat een mengelmoes is van de grote wereldgodsdiensten waaronder katholicisme, boeddhisme, confusionisme en islam. De tempel zelf is ook nogal verwarrend; de buitenkant in geel (boeddhisme) rood (confusionisme) en blauw (ben ik ff kwijt). Het dak heeft een katholieke toren, een moskee-vormige toren en een toren met de drie belangrijkste hindoeïstische goden. Het interieur is heel bijzonder. Lichtroze overheerst er, gecombineerd met blauwe draken en rode lotusbloemen. We wonen een plechtigheid bij met zang en muziek. Wel heel bijzonder. We vervolgen de reis om te lunchen, overheerlijk wederom. Weer 1,5 uur bussen naar Cu Chi, waar we de tunnels bezoeken. De tunnels beslaan in totaal 200 km. Tijdens de Franse overheersing zijn de eerste 20 km aangelegd. Tijdens de Vietnam-oorlog de rest. De tunnels zijn gemaakt om veilig van dorp naar dorp te kunnen gaan en verbinden zes dorpen. Uiteindelijk mogen we in een (vermoedelijk op westerse maten aangepaste) tunnel van 30 meter lang lopen. Voorover gebogen lekker donker. Het is dat je een idee krijgt. Onderweg zien we veel rijstvelden die nu, buiten het seizoen, voor andere doeleinden gebruikt worden, zoals visvijver en eendenfokkerij. Het water uit de River de Mekong is over de rijstvelden gestroomd, inclusief de vis. Verder veel rubberplantages te zien. Voor de rest van de rit heb ik me verbaasd over het verkeer! Een enkele auto, bus, wat vrachtverkeer, fietsen en verder alleen maar brommers en scooters, heel veel brommers en scooters. Één weghelft wordt volledig door de tweewielers in beslag genomen. En de overige weggebruikers houden heel erg van inhalen. Ik heb m'n hart af en toe vastgehouden. Na terugkomst in het hotel een halfuurtje zwemmen op het dak van het hotel. Vervolgens met mijn Belgische reisgenote Stefanie een restaurantje zoeken. De rest gaat naar de Japanner, en dat leek ons niets. Uiteindelijk komen we bij een Koreaans restaurant uit waar we heerlijk eten. Wat precies weten we niet, maar ik zal een korte omschrijving geven. Twee soorten vlees die worden gebarbequed op tafel. Een bouillon, een eiergerecht, een vaag gerecht, verschillende soorten sla (bladeren van een struik), tofu, uien, komkommer. Van al deze zaken weten we eigenlijk niet hoe we die moeten eten, gebarbequed of niet. En aangezien er niemand Engels spreekt... We hebben allemaal veel gelachen, vooral het personeel. Het is de eerste dag in Vietnam, dus Stefanie heeft nogal wat moeite met de stokjes. Al na een kwartiertje staat er een serveerstertje met een mes en vork gereed, maar ze durft het niet aan te bieden. Als Stefanie aangeeft dat ze er nogal moeite mee heeft, wordt er meewarig gegiechelden en wordt het bestek alsnog aangeboden. Bij het afruimen weet de serveerster ons duidelijk te maken dat het kaneelachtig sausje geen sausje maar een drankje is. Snel opdrinken dus.
Donderdag 31 oktober 2013: De Mekong Delta
Oh ja, onze reisleider heet Hoc, Ad Hoc (zoals James Bond). Ad is een ezelsbruggetje. Hij is Vietnamees en spreekt niet echt geweldig Engels. Vindt het bijv. lastig de r uit te spreken. En in getallen valt dat dan bijvoorbeeld niet mee; thirty thirteen, fifty fifteen. het begint na een paar dagen te wennen. Verder is het een geschikte vent hoor. Zuid-Vietnam is o.a. beroemd om het fruit. Overheerlijke bananen (kleine, heel gele bananen, die handig mee te nemen zijn; ze worden niet meteen zacht), lychees en meloenen. Vanochtend eerst een paar uur bussen voordat we in ons nieuwe vervoermiddel stappen, een bootje (fluisterboot). We hebben twee jarigen in de groep, twee Brabantse tweelingzussen. Dus vanochtend eerst gezongen enzo. We hebben een overnight bag moeten pakken, bagage voor één nacht. We overnachten komende nacht midden in de Mekong-Delta. We bezoeken vandaag diverse 'eilandjes' in de omgeving van Vinh Long en Cai Be. Maar eerst een mooie tocht door de delta met tussenstops bij een kokossnoep -fabriekje en een rijstverwerkingsbedrijfje. Lekker en ambachtelijk. We dobberen tussen de waterplanten. Het leven speelt zich hier volledig op en rond het water af. De Mekong Delta heeft een afmeting van 80% van Nederland, dus Nederland minus Limburg. Gigantisch dus. En wij zien hier maar een heel klein stukje van. Alle woningen en bedrijfjes bevinden zich direct aan het water. De streek is redelijk zelfvoorzienend. Er wordt wel naar Noord-Vietnam geleverd, maar ook dat is niet extreem veel. Iedereen heeft dus ook een aanlegsteiger (of iets dat er op lijkt. ). Het is echt een prachtige omgeving. Als extra special doen we nog een stukje met een soort roeiboot (in Giethoorn noemen ze dat een punter). Met die boot kunnen we dieper in de delta komen. Prachtig om te zien hoe de mensen hier op het water leven. Na een uurtje weer terug op onze boot naar onze overnachtingslocatie, een zgn homestay. 10-persoons kamers, beetje basic, maar heel lekker rustig. Geen brommers!!!!!! Alleen af en toe een bootje, maar verder ontzettend rustig. We worden gewaarschuwd voor muggen, maar dat valt alleszins mee. Het wederom lekkere avondeten wordt afgesloten met een prachtige verjaardagscake. En ook nog lekker. Een paar spelletjes uno, een paar rijstwijntjes, nieks mies mee.

Vrijdag 1 november 2013: Mekong Delta
Na een tamelijk korte nacht (qua slapen), mede door een snurker (volume kettingzaag, regenwoud is weer een stuk kleiner geworden) en een lawaaiige ventilator. Geen oordopjes meegenomen, wel muziekje. En dat helpt ook. Na het ontbijt gaan we nog een stukje per boot om vervolgens te gaan fietsen. Gezien mijn ervaring van vorig jaar lijkt wandelen me fijner. Met z'n vieren een uurtje door de delta gewandeld. Daarna weer naar de bus en terug naar Ho Chi Min. Daar hebben we en paar uur tijd om boodschappen te doen. Dan valt er een stortbui, waar we niet op wachten. We kopen een poncho en trotseren de regen. Het was te verwachten: als we vijf minuten binnen zijn stopt het met regenen. Nog genoeg tijd om koffie te gaan drinken. Om kwart voor zeven richting treinstation voor de nachtrein naar Nha Trang. Deze vertrekt tamelijk op tijd. Met z'n vieren in een coupé met softsleepers. Beetje krap, maar als je eenmaal gesettled bent, valt het wel mee. Er is railcatering aanwezig, heel vriendelijk en snel. De defecte airco was in no time gerepareerd, dus dat komt goed. Gezellig een paar pilsjes met chips genoten en een spoedcursus Vlaams gehad. Tevens een paar woordjes Coevords en Boxmeers meegepikt. Dan blijkt dat het in alle gevallen een kwestie van wat klinkers wijzigen en wat letters inslikken te zijn. Met uitzondering van wat heel specifieke uitdrukkingen. Aan het eind van de vakantie gaan we een test afnemen. Wordt appeltje-eitje. Naar gelang de avond vordert wordt het nivo niet hoger. Rond 23.30 uur te bed.

Zaterdag 2 november 2013: Nha Trang
Om 4.20 uur (geen typefout) komen we aan in Nha Trang. Onze hotelkamers zijn pas rond de middag gereed dus we staan om half zes al op het strand voor een fikse strandwandeling. Een broodje gegeten. We genieten van de actieve Vietnamees die met zijn ochtendritueel bezig is; ochtendgymnastiek, zwemmen, volleyballen, badmintonnen of gewoon joggen. Echte ochtendmensen dus. Bijzonder om te zien. Rond 08.00 beginnen de eerste toeristen ook wakker te worden. Nha Trang heeft een zes kilometer lang strand, waar we toch wel een flink stuk van gehad hebben. Prachtig. En de Zuid-Chinese zee heeft een enorm sterke stroming. Je hoort telkens een enorme klap als golven op de kust breken. Kan ik uren naar kijken en luisteren, en dat heb ik noodgedwongen ook gedaan. Rond 10.00 uur een echt ontbijt met noedelsoep. Dat gaat er wel in. We belanden aan een prachtige baai met blauwgekleurde vissersboten. Heel pittoresk. Daar pikken we een terrasje en slaan we onze shopping-slag in de lokale kledingwinkel. Twee lekkerzittende, dunne broeken, potentiële pyamabroeken. Daarna lekker onze kamer opzoeken, douchen en zwemmen. Nou ja, zwemmen is een groot woord. De stroming is zo sterk dat je alleen maar kun proberen je staande te houden en/of niet te verdrinken. Nog een uurtje op het strand gelegen en nog wat gegeten. Rare dag vandaag. Om zes uur barbeque met de groep. Barbeque op tafel en heerlijk vlees bakken. Helemaal gerookt zijn we. Stel je voor een (wel open) restaurant met zo'n twintig heel hard rokende barbeques. Gelukkig heb ik net mijn haar gewassen en een schoon shirt aangetrokken :-)

Zondag 3 november 2013: Nha Trang
Het grootste gedeelte van de groep gaat snorkelen. Wij willen toch nog graag de Chamtorens van PoNagar zien, de attractie van Nha Trang, een Hindoeïstisch tempelcomplex. We blijken er gisteren ongeveer 50 meter vanaf te hebben gestaan, en de torens niet gezien. We hadden ze wel al uit de verte gezien. We lopen nu via een andere route, langs de vissershaven, waar het nu druk met bootjes is. Wellicht dat de Vietnamees op zondag ook vrij is. Het Hindoetempelcomplex stamt uit de 7e eeuw en bestond oorspronkelijk uit zeven of acht torens, waarvan er nu nog vier van staan. Er wordt op het moment dat we er aankomen net een ritueel gehouden, oftewel geofferd. Heel veel eten en drinken, dat na de ceremonie verdeeld wordt onder de gelovigen. Mooie gedachte. Het is uiteindelijk een soort sunday lunch in the park. Na het bezoek struinen we nog lekker door de straten. Dat levert mooie plaatjes op. Veel mensen op straat, etend, spelletjes spelend. Tussendoor een paar sletse (slippers op z'n vlaams) gekocht, heerlijk gegeten (ik weet het, ik val in herhaling). Stefanie is op zoek naar sandalen, dus we gaan ook nog even naar een echt winkelcentrrum, waar de prijzen navenant zijn. Dus geen sandalen. Nha Trang is een populaire vakantiebestemming voor Vietnamezen zelf, en ook voor Russen. De menukaarten zijn in het Vietnamees-Engels en in het Vietnamees-Russisch. Op straat worden we regelmatig in het Russisch aangesproken. Tamelijk irritant. Als tussendoortje nemen we een coconut-icecream en op advies van een paar medereizigers gaan we op zoek naar een massage-salon. Daar ondergaan we een 1,5 uur durende full-body (waarschijnlijk Thaise) massage. Als je (net als wij) dacht dat lijfstraffen afgeschaft zijn in Vietnam, dan is nu het tegendeel bewezen. Alle zenuweinden zijn opgerekt, gewrichten worden (zo lijkt het) ontwricht, elk drukpunt op je lichaam geactiveeerd. Tamelijk pijnlijk, maar uiteindelijk zit alles er nog aan. Als klap op de vuurpijl gaar de masseuse op mijn benen en rug staan en wordt mijn hele lichaam vervolgens uitgerekt terwijl ik op mijn rug bovenop haar ligt (klinkt een beetje vreemd, maar dat is het niet). Kortom: weer een ervaring rijker (en EUR 12,50 armer). Ben benieuwd hoeveel blauwe plekken ik morgen heb.

Maandag 4 november 2013: Nha Trang – Quy Nhon
Vandaag een busdagje. Totnutoe geen noemenswaardige gevolgen van de massage.
De omgeving verandert drastisch, heuvelachtig tegenover het vlakke zuiden. Verder is het een mooie tocht met voldoende (meer dan) tussenstops. Ergens onderweg een groepsfoto gemaakt en rond vier uur zijn we in ons hotel, direct aan het strand, met zwembad, bar en alle andere luxe. Is volgens mij het enige hotel in onze reis dat zo luxe is. We zijn hier gelukkig maar een nacht. Er is hier nml niets te beleven. Morgen nog een reisdag.

Dinsdag 5 november 2013: Quy Nhon - Hoi An

Vandaag wederom een dagje bussen, tijd dus om wat te slapen en het straatbeeld te bekijken. V.w.b.dit straatbeeld: bakstenen huisjes Chinese stijl, plastic stoeltjes, formaat kinderstoel (knieën in de nek) met bijpassende tafel. Winkeltjes waar ze alles verkopen en winkeltjes waar ze maar één ding verkopen. Veel brommers op straat en bij huis. Het verkeer is heel langzaam, want de weg is niet geschikt voor scheuren. Daardoor is inhalen een stuk eenvoudiger, maar af en toe lijkt het fout te gaan. Gelukkig zijn de wegen wel redelijk breed, waardoor uitwijken mogelijk is (wel uitkijken voor brommers). Verder is het heel groen, rijstvelden, heuvels, bananenbomen, palmen. Voor de lunch bezoeken we eerst nog My Lay (Son My), een dorp waar op 16 maart 1968 één van de grootste slachtingen van de Vietnam-oorlog plaatsgevonden. Drie bataljons US militairen hebben toen de afschuwelijke opdracht gekregen om - als een soort wraakactie vanwege het feit dat hier enkele weken eerder Vietcong aanhangers verbleven, die door de Amerikanen niet zijn gevonden - alles neer te schieten wat beweegt. Gevolg was dat er binnen drie uur 504 burgers zijn vermoord, verkracht, gemarteld. Gruwelijke daad, waarvoor de verantwoordelijke commandant veroordeeld is, die weer heel snel vrij was. Ook hier weer gruwelijke beelden. Alleen al het feit dat er foto's zijn van de slachtoffers vlak voordat ze zijn afgeslacht, is onbegrijpelijk! Er wordt gesproken over de 'cool smile' van de militairen. Ze kijken onbewogen na een 'goed uitgevoerde' opdracht (job well done). De eerste foto's als je binnenkomt zijn van de US militairen die er achteraf voor gezorgd hebben dat de rest van de wereld er ook op van de hoogte werd gesteld. Verder ook een foto van de militair die zich expres in zijn voet schoot omdat hij geen onderdeel wilde zijn van deze actie. Detail: in de betonnen wandelpaden staan afdrukken van blote voeten ( burgers) en van legerkistjes van de militairen. Indrukwekkend. Rond 1700 in Hoi An, waarna we gezamenlijk eten. Het is hier heel toeristisch ( en dan bedoel ik niet Russisch). Overal verstaat men Engels, er lopen heel veel toeristen rond. Volgens mij wel een backpackers-oord. Even wennen dus. Het schijnt dat er veel Australiërs komen voor vakantie. Dat verklaart de 'stubby's, de bierfles-koelers die iedereen in Australië gebruikt.

Woensdag 6 november 2013: Hoi An
De dag begint met een rondwandeling door historisch Hoi An. De stad is redelijk ongeschonden door de Vietnam- oorlog gekomen. En was in een verder verleden een belangrijke havenstad voor o.a. Europeanen. We bezoeken een Chinese tempel, een originele woning, en zien nog een (toeristische) voorstelling. Niet helemaal mijn ding, maar ach, je kunt niet alles hebben. Vervolgens naar een tailor (kleermaker) om te zien of ze voor mij een colbertje kunnen maken. Op dit moment heb ik de eerste pasbeurt gehad, morgen de tweede en laatste. Moet korter gemaakt worden. Oh ja, ook nog een rok. We zullen zien! Verder lekker wat winkeltjes gekeken en rondgesjouwd. Lekker dagje dus.

Donderdag 7 november 2013: Hoi An
Vanochtend beginnen we met een fietstocht over, ivm de stortbuien van afgelopen dagen, de verharde weg. Een prachtige rit door de omgeving van Hoi An. We zijn zo'n drie uur onderweg met enkele stops, o.a. bij de woning van onze gids, waar hij met zijn vrouw, zoon en schoonouders woont. We passeren een lagere school waar het net pauze is. Heel leuk. Na de fietstocht mijn kleding afgepast: mooooi!!! Na de middag naar een Cham-tempel in My Son. Dit is een oud hindoeïstisch tempelcomplex, gelegen in een schitterende omgeving. Helaas hebben ook hier de Amerikaanse B-52 's huisgehouden; er staat nog maar een heel klein gedeelte van wat er ooit was. Er vallen er een flink aantal plensbuien, waardoor twee uur lang genoeg is. Voordeel van die buien is dat de overige toeristen wegvluchten. Wat het weer betreft. Het is hier warm, 25 tot 30 graden, heel erg vochtig en er valt zo af en toe een fikse bui regen, gelukkig 's nachts. De eerste storm is grotendeels aan ons voorbij gegaan, maar er schijnt er nog een aan te komen. We wachten af. Hopelijk kan de trekking in Sapa gewoon doorgaan. We zullen zien.

Vrijdag 8 november 2013: Hoi An - Hué
Een drukke dag vandaag. We gaan op weg naar Hué, maar brengen eerst een bezoek aan de Marble Mountains, de naam zegt genoeg. Het zijn in totaal vijf bergen. We bezoeken er één van. Op en in de berg bevinden zich mooie pagodes en prachtige grotten met (o.a. marmeren ) Boeddhabeelden en altaartjes. Daarnaast een prachtig uitzicht op de andere bergen die bij dezelfde mountains horen. Heel erg de moeite waard. We vervolgen onze weg richting Danang, de havenstad die Hoi An heeft overtroefd als havenstad. Niet zo vreemd, hij ligt dichter bij zee. Onderweg zien we duidelijk de gevolgen van de storm van drie weken geleden. Omgevallen reclamezuilen, scheve bomen, afgewaaide daken. Ivm met die storm zijn veel vissersboten uit Hoi An hier naartoe gebracht. We rijden verder de bergen in via de zgn wolkenpas, een prachtige route die gedeeltelijk in de wolken ligt (what's in a name). Deze pas vormt ook meteen de klimaatgrens tussen noord en zuid Vietnam. Het zuiden heeft maar twee seizoenen, het noorden vier. We lunchen op de top van die pas en rijden door naar Hué. Op 10 km van Hué ligt de Tu Duc tombe, een grafrombe die in het midden van de 19e eeuw is gebouwd in opdracht van de keizer. De werkomstandigheden waren slecht. De bouw zou vijf jaar in beslag nemen, maar dat werden er drie, dus hard werken geblazen. Dat haastwerk was niet nodig want de keizer heeft na de voltooiing nog 19 jaar geleefd. Zijn 103 concubines zijn ook hier begraven. Ondanks al deze vrouwen geen nageslacht voor deze keizer. Wederom mooie bouwwerken. Onze laatste stop is een boeddhistische Thien Mu pagode. Een heel mooie pagode met een heel vreemd object in de tuin: een Austin Martin. In deze auto is in 1963 een monnik vanuit Hué naar Ho Chi Min gereden en daar heeft hij zich als verzetsdaad tegen het regime (anti boeddhistisch) in brand gestoken. Na hem hebben meerderen zijn voorbeeld gevolgd. Aansluitend een boottochtje over de parfumrivier. Ivm de hoge waterstand (2 m boven normaal - het lijkt wel Limburg :-) kunnen we maar een half uurtje doen. Niet zo heel erg omdat het inmiddels donker is. De rivieren zijn hier overigens helemaal bruin van kleur ivm hetzelfde hoge water. Er komt extra slib en zand mee. Een drukke dag is ten einde.

Zaterdag 9 november 2013: Hué - Hanoi
De rivier waar we gisteren op gevaren hebben wordt de parfumrivier genoemd omdat hij (bij gewone waterstand) blauw van kleur is, nu dus niet. Vandaag hebben we tot 13.30 vrij. We hebben geluk dat we vertrekken, want de storm komt morgen hier aan. De vluchten van vanavond zijn blijkbaar al gecancelled. Wij vliegen om 15.30 uur. De voormiddag besteden we aan een bezoek aan de citadel, de keizerlijke stad. En prachtig complex dat al gedeeltelijk in zijn oorspronkelijke staat hersteld is. Binnen de muren is nu een 'gewone' woonwijk. Er is een gedeelte waar gasten ontvangen worden, waar de concubines leven, en een gedeelte waar allen de keizer en zijn naaste bedienden mochten komen. Van dit laatste is een groot gedeelte echter is definitief verwoest in de oorlog en is nu een braakliggend terrein. In de namiddag vlegen we naar Hanoi,waarschijnlijk de laatste vlucht die nog vertrekt wegens de typhoon.. De typhoon heeft inmiddels grote schade aangericht op de Filippijnen, en is onderweg naar Vietnam, Hué. Goed dat we vertrekken dus. Hoc, onze reisleider, maakt zich zorgen om zijn familie in Hoi An. Alles loopt gelukkig goed af.

Zondag 10 november 2013, Hanoi
Het weer is nog steeds goed. De typhoon lijkt op het laatste moment af te draaien, gelukkig. Er zijn wel enkele slachtoffers gevallen in Hoi An tijdens de evacuatie. De voormiddag spenderen we in het etnologisch museum, een mooi opgezet museum, binnen en buiten. Het hele museum is gericht op alle minderheden in Vietnam. Heel interessant, zeker aangezien we een paar minderheden gaan zien de komende week. Wel heel veel info, maar goed gedaan. Buiten staan diverse woningen, de meeste op palen ivm het vele water dat hier bij tijd en wijle uit de lucht valt. Na het bezoek (het is inmiddels flink beginnen regenen) gaan we lunchen. Hier gaat het motto op: ' alles wat lekker is, duurt lang'; We hebben ongeveer een uur gedaan over een broodje met een ooooooooverheerlijke cappuccino. We brengen een kort bezoekje aan de Ngoc Son tempel, liggend op een eilandje. Er bevindt zich een schildpad (opgezet of replica?) die iets bijzonders gedaan heeft. Moet ik nog even.opzoeken. Vervolgens dwalen \ verdwalen we in de stad. We drinken iets in een soort van cafeetje met trendy Vietnamezen. Balkon aan de straat. Never a dull moment!! Door het verdwalen zijn we net op tijd om nog iets te eten. Verregend eten we overheerlijke spring rolls. Heerlijk. Om 21.00 de trein naar Lao Cai. Ik lig in een bovenbed en dat is tamelijk wiebelig. 's ochtends een beetje het gevoel dat ik een dag op een boot heb gezeten.

Maandag 11 november 2013: Lau Cai - Sapa
De trein heeft gelukkig drie uur vertraging, dus we zijn op een cbristelijke tijd in lao cai. Met de bus een uurtje naar Sapa. Een prachtige rit door de bergen. Daar slaan we het ontbijt over en gaan na de lunch een wandeling maken bij de ‘golden love waterfall', een mooie wandeling. Goede opwarmer voor morgen. Daarna nog een terrasje gepakt en wat winkeltjes gekeken in Sapa. Heel erg toeristisch hier.

Dinsdag 12 november 2013 Sapa
Het weer is goed, niet te warm. We vertrekken om 09.00 en worden vergezeld door een heleboel plaatselijke bewoonsters. Ze hebben een baan die inhoudt dat ze toeristen begeleiden met wandelen in de hoop dat die toerist aan het einde van de wandeling iets koopt van de prullaria die ze bij zich hebben. En niet zonder succes. De verdeling toerist versus vrouwtje is één op éèn, een soort schaduw. Ze zijn heel behulpzaam en bieden een helpende hand. Dus ik koop aan bet eind maar een tasje. Verder een heel mooie wandeling, prachtig gewoon. We wandelen naar een homestay, waar we de rest van de dag lekker relaxen, lezen, kaarten. Ook daar worden we weer belaagd door de vrouwtjes. Het went, ooit.

Woensdag 13 november 2013: Sapa
Vandaag de tweede wandeldag van onze trekking. Een heel stuk korter, maar dubbel zo moeilijk. Een stuk over een richel tussen rijstvelden, waar je zijdelings overheen moet. Verder stukken waar alleen modder en schuine afgronden zijn. Lang leve de persoonlijke vrouwtjes die ons wederom vergezellen. Ruim de helft van de route is spekglad. Niet mijn hobby. Slechts één nat pak. Theo maakt een buiklanding in het rijstveld. Enkele modderslidingen zonder ernstige gevolgen. Alleen mijn wandelstok doorgebroken. Verder gelopen met een bamboestok. Geweldige wandeling. Als het niet zo glad was geweest, precies mijn soort wandeling. Gelukkig geen regen, want dan was het dramatisch geweest. Oh ja, we hebben geen uitzicht, geheel mistig. Dat is dan weer jammer. Om 20.00 uur de nachttrein naar Hanoi.

Donderdag 14 november 2013: Sapa - Hanoi
Helaas heeft de trein maar een uurtje vertraging, dus we zijn om 5.30 in het hotel. Een tamelijk korte nacht dus. Wel al een kamer beschikbaar om te douchen. Na het ontbijt naar de Hoa Lo gevangenis van Hanoi, die door de US soldaten Hanoi Hilton werd genoemd. Volgens het gedraaide filmpje werden de US militairen als koningen behandeld door de fantastische Vietnamese regering. Vrolijke beelden van lachende militairen tijdens Kerstmis enzo. Kan het me bijna niet voorstellen. Kortom, een beetje eenzijdige belichting, naar verder wederom een mooi museum, sfeervol. De gevangenis is door de fransen gebouwd voor de Vietnamese criminelen, en vervolgens door de Vietnamezen voor de US soldaten.
Na de lunch op souvenirjacht en lekker door de stad dwalen. We gaan op zoek naar het cafeetje waar we eergisteren toevallig terecht zijn gekomen tijdens het (ver)dwalen. En we vinden het! En laat het daar nu toevallig happy hour zijn!! Dus na een zeer ruime halve liter bier weer verder en op zoek naar een restaurantje. We belanden bij een ontzettend modern \ trendy bbq restaurant. Ik heb er heerlijk gegeten, mijn Belgische reisgenote Stefanie matig, ondanks een gedeelte van mijn maaltijd. Zij had een pizza besteld en deze was (ik citeer) echt niet te eten. De bodem is een biscuitbodem (zo'n zachte, zoete, heerlijk met aardbeien). Alleen zat er nu (wel overheerlijke) kaas op. Een niet te verenigen combinatie. Apart was het wel te eten en met mijn rijst en salade haalt ze het ontbijt wel. En een halve liter bier is ook minstens één boterham, toch? Na terugkomst blijkt er nog wat gegoocheld te zijn met de kamers, en om die ergernis te vergeten drinken we nog een cocktail. Dat wordt goed slapen vannacht.

Vrijdag 15 november 2013: Hanoi - Halong Bay
Rond 09.00 uur weg richting Halong Bay, een busrit van vier uur, die enigszins vertraagd wordt door wegwerkzaamheden. Wel een prachtige route door rijstvelden en langzaamaan wordt het landschap anders. Bergen op de achtergrond, zo moet Halong Bay er ook uit zien. Onderweg nog een korte stop bij een werkplaats waar souvenirs worden gemaakt, en ten behoeve van de gehandicapte medemens worden verkocht. Mooie gedachte, maar de prijzen zijn ook navenant; het drievoudige van hetgeen je in Hanoi betaalt. We komen aan in Bai Chai, de vertrekhaven voor Halong Bay. Het is een echt toeristische trekpleister, waar de hotels als paddenstoelen uit de grond worden gestampt. Ben benieuwd hoe het er hier over tien jaar uit ziet. We stappen op de boot en in een andere wereld. Bergen zoals ik die ook in China gezien heb, maar nu in een weidser landschap. Prachtig, adembenemend. We zitten tot morgenochtend op deze boot, lekker relaxen op het eind van deze reis. We beginnen met een uitgebreide lunch met veel seafood. Erg lekker allemaal. De hut is superdeluxe met eigen douche en toilet. We varen naar Sung Sot, de grot van de verrassing. Heel erg grote grot, maar ook enorm toeristisch. In de rij naar binnen via een trappetje en weer in een rij naar buiten. Beetje jammer, maar het is dan ook één van de zeven wereldwonderen. We liggen met onze boot net niet op een goede plek voor een spectaculaire zonsondergang. Maar het blijft relaxed. Een overheerlijk avondeten en lekker op het dek relaxen. Het leven is een strijd!!! De zonsopgang is niet de moeite van het opstaan blijkbaar.

Zaterdag 16 november 2013: Halong Bay - Hanoi
Rond half elf weer terug in de haven. En met de bus weer terug,wederom een heel lange zit. Met een paar tussenstops weliswaar. Rond half vijf weer terug ( voor de derde keer) in Hanoi.
Het verkeer is ook in Hanoi een bijzondere ervaring. De verkeersregels lijken niet voor iedereen even duidelijk te zijn. Het maakt niet uit of het verkeerslicht op rood, groen of oranje staat. Oversteken blijft een uitdaging. Een beetje uitkijken en dan vooral niet twijfelen met oversteken. Vooral doorlopen. Een zebrapad LIJKT veiliger, maar zeker weten we het niet. Na enkele dagen merk je dat je steeds nonchalanter wordt en loop je gewoon rustig door rood. De verkeerspleinen zijn een complete chaos. En dan bedoel ik niet eens de rotondes, waar je niet perse rechtsom hoeft te rijden:-). Op een verkeersplein doet iedereen maar wat. Het gaat kriskras door elkaar en er zit geen enkele logica in. Je kunt er uren naar kijken, en dat hebben we ook gedaan. Na een overheerlijke massage het 'laatste avondmaal' genoten en een pilske gepakt.

Zondag 17 november 2013: Hanoi – Hongkong - Amsterdam
Vandaag de laatste dag. Nog wat rindstruinen diie Hanoi en om 16.30 naar het vliegveld.
Tot in Nederland!!!! De vlucht vanuit Hongkong heeft 3 uur vertraging. Om 13.00 uur uiteindelijk in Horst.