Zuidelijk Afrika: 18 september tm 16 okt 2011

Zuid Afrika: Van Kaapstad naar Victoria Falls

Zondag 18 september 2011: Amsterdam - Kaapstad

De reis is goed begonnen. Ans en Dave zijn meegegaan naar Schiphol. Alles verloopt volgens planning. Tijdens de vlucht ontmoet ik al wat medereizigers, maar ze zitten net te ver weg. Niet erg. De paspoort-check in Kaapstad lijkt op Dixiland bij de vierdaagse; er staat een aanwijzer bij. Schiet lekker op. Na wat kamerproblemen om 02.00 uur in bed. Moe!

Maandag 19 september 2011: Kaapstad
Vandaag een dagje vrij. Rond 09.00 met Wendela, mijn kamergenote, ontbeten. Om 10.00 naar de haven. Robbeneiland is van een afstand te zien. De Tafelberg stijgt boven alles uit. Het voetbalstadion is mooi, groot en indrukwekkend, maar verpest een beetje de kustlijn. Lekker terrasje gepikt en geluncht. Na de lunch naar het kasteel. Veel Nederlandse namen zoals Van Buren, Oranje, Nassau, Willem, VOC. De Hollanders hebben hier ook huisgehouden. Leuk om te horen allemaal. Heel interessant. Het kasteel heeft vroeger onder water gestaan, maar de Hollanders hebben het drooggelegd. Tuurlijk. Er is zelfs een Nederlands plattegrondje beschikbaar. Nog nooit meegemaakt. Daarna weer een terrasje, heel vervelend. Wat gewinkeld en rondgehangen en een paar kerken bekeken. Heel relaxed. Overheerlijk en duur Indiaas gegeten met een heerlijk Afrikaans wijntje. Het werd nog erg gezellig!

Dinsdag 20 september 2011: Kaapstad – Kaap de Goede Hoop
Vandaag een dagtocht naar Kaap de Goede Hoop met een paar tussenstops. Eerst een kort boottochtje naar een zeehondenkolonie, en nog een paar viewing points. Prachtige kustlijn, mooie stranden met rotsen. Veel Nederlandse namen en borden. Heel apart. Rond 12.00 op de Kaap. Na een gevaarlijke lunch (ik word aangevallen door een vogel, die mijn halve sandwich opeet), naar boven naar het hoogste punt. Er staat een vuurtoren en het uitzicht is prachtig. Vanuit de top nog een wandeling naar beneden, prachtige route, naar later blijkt niet de officiële route, maar waarschijnlijk minder moeilijk (geen trappen namelijk). We gaan weer verder en stoppen nog bij een pinguïn kolonie en spotten een walvis voor de kust!! Vanavond gezellig eten met de groep bij Mama Afrika, een leuk druk gezellig restaurant met live muziek. Daarna bagage gereed maken voor de dag van morgen. Dan begint het echte avontuur.
Woensdag 21 september 2011: Kaapstad – Cederbergen
Rond 08.00 uur vertrek. Enkele tussen stops voor pinnen, boodschappen en fotostop richting Cederbergen. We rijden deze vier weken met een verhoogde truck met een bus-cabine erop geplakt. Heel hoog, comfortabel. En een kok en chauffeur (ook wel handig). 't Weer is geweldig, de reis is indrukwekkend. De lunch langs de weg gaat voorspoedig. De rit door de Cederbergen is fenomenaal. Prachtige bergen, heel erg groots en uitgestrekt. We rijden een heel stuk over een gletsjer. Prachtig. Wel enorm heet voorin de truck. Daar zit ik geen vier weken gelukkig. Maar dat hoef ook niet. Groep is wel rustig, met een enkele uitzondering. Zes Brabanders, en een Limburger, dus dat moet gezellig worden. Reisleider Bas woont in Zuid-Afrika, leuke gast. Bij aankomst in Cederbergen tenten opzetten en lekker wat relaxen. Twee gangen diner wordt geserveerd. Heerlijk champignonsoep en rijst en vlees. Njammie. Het wordt daarna heel snel koud en donker. Rond tien uur iedereen naar bed. Helemaal verozeld. De nacht is koud.

Donderdag 22 september 2011: Cederbergen

Het was vannacht dus rond het vriespunt. Dus inderdaad erg koud. De douche heerlijk warm. Om negen uur worden we weggebracht voor een prachtige wandeling van drie uur. Heel relaxed wandelen met een lekker tempo op een gewoon pad. Als we terugkomen staat de lunch klaar. ' s Middags nog een wijnproeverij bij Cederbergen. Ook niet verkeerd. Vanavond om half tien naar bed, nog kouder.

Vrijdag 23 september 2011: Cederbergen - Oranjerivier.
Oh ja, toch nog even terugkomen op de eerste kampeerervaring. Ondanks het feit dat we
gewaarschuwd waren, was het heeeel erg koud. De eerste nacht rond het vriespunt
(vorst aan de grond) de tweede nacht minus vijf graden. Dat betekent dus met sokken en
fleecevest in bed. Lang leve de mummy slaapzak. Dat is niet wat je je voorstelt van een
kampeervakantie in Zuid Afrika. Maar het gaat veranderen. We vertrekken richting
Namibië vandaag. Dus het wordt veel warmer. Best absurd. We maken een pitsstop in
Springbok en komen rond vijf uur aan in Oranje Rivier, net voor de grens met Namibië.
Mooie plek, heel relaxed. Vreemd om het niet koud te hebben zonder vijf laagjes kleding.
Alleen in het hemd wordt te koel, dus toch nog wel een fleecevest bij het eten. Wijntje
erbij. Nieks mies miet.

Zaterdag 24 september 2011: Oranje Rivier (Fiddlers Creek)

Vanochtend na een heerlijke nachtrust om acht uur weg voor en kanotocht over de
Oranjerivier. Heerlijk relaxed door een paar stroomversnellingen peddelen in een
prachtige omgeving. Rotsen, bergen en vogels en af en toe een strook groen van
wijnranken. We doen een korte tussenstop in Namibië. Na terugkomst lekker koffie en
lunch. De middag is een luier-middag. Langs de oranjerivier relaxen. Het water lokt
enorm, dus ik besluit het te wagen. Ik heb al gemerkt dat de stroming sterk is, dus ik ben
gewaarschuwd. Naar Namibië zwemmen lukt niet (en mag waarschijnlijk ook niet). Op
ongeveer een derde ligt een boei en een surfplank in het water en dat is voor mij meer
dan ver genoeg. Richting overkant gaat nog wel maar richting boei is recht tegen de
stroom in. Maar ik haal het onder luid applaus en rust effe goed uit. Daarna weer een
beetje tegen de stroom in terugzwemmen et voila ik sta weer op het vlondertje. Heftig
stukje zwemmen, maar wel heerlijk. Water is lekker warm. Daarna douchen en weer
overheerlijk eten.

Zondag 25 september 2011: Oranje Rivier – Fish River Canyon (Hobas Campsite)

Om half negen (weer te vroeg) weg. Moet nie gekker worden. We gaan richting Fish
River Canyon, Hobas Campsite. Eerst de grens over zoals altijd errug leuk (maar niet
echt). Valt allemaal weer mee. Heb zelfs een heel leuke beambte getroffen. Hij vraagt
me heel seireus of hij me iets mag vragen. Tuurlijk. (Oei nu zullen we het krijgen) Hij
wijst naar de foto van de president van Namibië en vraagt of ik de naam uit kan spreken.
De achternaam is nog wel te doen (Pohamba), maar de voornaam is iets lastiger.
(Hifikepunye) Na enige oefening lukt het en mag ik door. Onderweg zien we verder wat
zebra's, struisvogels en een kokerboom. Rond drie uur zijn we op de camping. Warm en
droog. Lekker eerst tent opgezet en gaan zitten voor een pilsje met chips en nog twee
pilsjes. Gelukkig kunnen we dan eten. Werd tijd. Maar niet voor dat we een mooi plaatje
hebben geschoten van de zonsondergang. Prachtige dag, mooie route en wederom vroeg
naar bed.

Maandag 26 september 2011: Fish River Canyon - Koïïmasis Ranch.

Vanochtend vroeg naar de Fish River Canyon. We lopen van het verst gelegen viewpoint
naar het dichtsbijgelegen. Mooie wandeling, gigantisch diepe en grote kloof. De kloof
verandert voortdurende van kleur en is prachtig. Biedt mooie plaatjes. Ongeveer na twee
uur gaan we verder naar het noorden via Seeheim en Aus. We zien heel veel niets,
ontzettend veel niets. Indrukwekkend hoeveel land je kunt bereizen zonder een mens te
zien. Het grind is veelvuldig aanwezig (asfalt kennen ze hier slechts sporadisch).
Onderweg zien we nog wel wat wild, kudu, struisvogel, springbok, gemsbok, Hartmans
Mountain Zebra (niet van de tuinstoelen) en een Vechtarend. Een paar tussenstops
gemaakt met schaduw. Dat (de schaduw) wordt steeds moeilijker. Ons eindstation is een
ranch die is gelegen in de middle of nowhere. Onze campsite is geweldig. Tegen de rots
aangebouwd, bijna onzichtbaar. Het is laat als we arriveren. De oprijlaan van de ranch is
25 kilometer lang. Om je een beeld te geven: 115000 ha grond. Op de ranch houdt de
familie paarden, runderen, kakatoes, kippen, maakt zelf bakstenen, pompt zelf zijn water
op met een aggregaat. De tent opzetten en het is lekker etenstijd. Douchen en naar bed.

Dinsdag 27 september 2011: Koïïmasis Ranch

Vandaag een vrije dag. Ik kies voor de ranchtocht, oftewel een rondleiding over het land
van de boer. Gigantisch groot, onvoorstelbaar. Onze gids spreekt Duits (blijft raar)
Tijdens de lunch verjaardag van Clever (onze kok) gevierd. We geven hem een t-shirt
kado en bieden hem tevens een plekje aan bij onze rondvlucht over Sossusvlei, die toch
over is. Hij is heel blij. Hij lacht zijn heel witte tanden nu helemaal wit! Vrije middag.
Lekker wat gelezen, gedouched. Langzaamaan worden we ook wat melig. De
vermoeidheid slaat langzaamaan toe, en de verkoudheid slaat om zich heen. De een na
de ander begint te snotteren. Voor het avondeten doen we met een paar mensen nog
een zonsondergang. Helaas zakt de zon rustig in de grijze lucht. Mist stof of wat het oois.
Kortom, geen mooie dus. Ach je kunt niet alles hebben. Lam gegeten en kampvuurtje
gestookt. Gezellig. Wijntje erbij (bier is op).

Woensdag 28 september 2011: Koïïmasis Ranch – Sossusvlei

Vanochtend vertrek richting Sossusvlei. Een paar tussenstops en rond lunchtijd komenwe
aan op Sesriem Campsite. Weer veel wild gezien onderweg. Na de lunch douchen en
kamp opzetten en ons gereed maken voor de vlucht over de Sossusvlei. We worden met
een transfer naar het vliegveld gebracht (let op: stap niet in het eerste transferbusje,
Wendela). We vertrekken vanaf de Lodge (daar wordt het gravel nog geharkt in mooie
motieven). We zitten in de tweede vlucht, dus drinken nog wat. Om 17.00 uur vertrekken
we en wat we dan zien? Gewoonweg fantastisch. Een landschap van duinen, kleuren,
Sesriem canyon. Het lijkt op plaatsen of je een satellietfoto zit te bekijken. Geen worden
voor. We vliegen over White Dunes richting Atlantische kust, waar de duinen loodrecht in
zee duiken. Een spectaculaire vlucht. Oh ja, Marius past niet in zijn gordel. Oeps. Na de
vlucht hebben we een uitgebreid buffet in de lodge. Decadent veel eten, onbeperkt in 2,5
uur. Alle soorten wild, vlees en vis, groenten en andere gerechten. Daarnaast een heel
overdadig toetjesbuffet en heel veel voorgerechten. Een eigen ober per tafel.... En
uitzicht over de VERLICHTE woestijn. Mij iets te veel van het goede. Maar wel
overheerlijk gegeten! Te voet terug, inclusief klim over het toegangshek. Gezellige avond.

Donderdag 29 september 2011: Sossusvlei /Dune 45 - Solitaire

Vanochtend om 5.45 uur naar Dune 45. De meest bekende duin (waarschijnlijk omdat hij
goed bereikbaar is). In de file ernaartoe en naar boven klimmen. Maar het is de moeite
waard. Mooi gezicht, prachtig licht. Opkomende zon. Geweldig. Als we weer beneden
komen is het ontbijt klaar. Vanuit Dune 45 naar Death Valley. Hoe is deze ontstaan (zo
ongeveer)? Doordat de wind en het water tegen elkaar vechten, en de duinen het winnen,
onstaan dit soort dode valleien. De duinen sluiten het water uiteindelijk in, en het water
verdampt. En zo ontstaat telkens een nieuwe death valley. Wederom een paar duinen
over, en wederom prachtige plaatjes. Het wordt wel heel erg warm nu. Het water kookt
in het flesje. Terug naar campsite (duin 17) om te lunchen. We rijden vervolgens door
naar Soliotair voor koffie en apfelstrudel. Heel afgelegen, zoals de naam al zegt. (Te)
bekend geworden door de Nederlandsche filmmaker Ton vd Lee, die daar en boek over
schreef. (een aanrader). We rijden nog een heel stuk door in niemandsland voor ons
bushcamp, te herkennen aan een golfplaten " terras" omheining en twee toiletten, zijnde
longdrops met uitzicht. En wat voor uitzicht! Helemaal niets te zien. Geweldig. Na
aankomst doen we eerst een wandeling met Bushman Frank. Hij vertelt ons e.e.a. over
duinen en alles wat er groeit en bloeit. Wel interessant, maar niet heel bijzonder. Daarna
natuurlijk weer eten en op tijd naar bed.

Vrijdag 30 september 2011: Solitaire - Swakopmund

Niet douchen dus weer te vroeg weg. Een paar mooie tussenstops. Het landschap
verandert heel snel en heel dramatisch. We lunchen in Walvisbaai en rijden door naar
Swakopmund. Hotel met douche. JEEEEEH. We doen nog een township-tour. Een beetje
aapjes kijken, maar wel heel interessant. We ontmoeten twee councellers van de
township en een kruiden-doctor. Het is stervens koud hier, dus we genieten aan het eind
van een ijskoud pilske en een maaltijd bestaande uit rupsen, broodpap, spinazie,
kippepootjes, noten, bonen en een soort onverteerbare pitten. Naast de kippenpootjes
waren de rupsen het lekkerst (echt waar). Lekker knapperig en kruidig. 's Avonds met
Wendela eten in Immenhof, een heerlijk Bauern restaurant. Heel verwarrend hier. Men
spreekt Afrikaans (Nederlands), Duits en Engels. Laat naar bed, half elf.

Zatedag 1 oktober 2011: Swakopmund

Oktoberfest begint hier. Vanochtend een mooie cruise waarbij we dolfijnen, pelsrobben
en pelikanen zien. Wel jammer dat ze gevoerd moeten worden. Maar ik had nog nooit
pelikanen gezien. Nu wel. Onderweg een hapje en een drankje. Nu zit ik, na een
overheerlijke koffie en gebak te internetten. De namiddag spenderen we met cappuccino
met Kuchen (duits gebak), winkelen, cappuncino en eten in het museumrestaurant " Die
Kupferpfanne". erg leuk en lekker. Naar huis om te pakken en de schone was op te halen.
Lekker!

Zaterdag 2 oktober 2011: Swakopmund – Brandberg

Pas om 09.00 uur vertrek richting Brandberg. Onderweg gaan we bij de pelsrobben op
Cape Cross langs. Mooi, maar de ammoniaklucht is enorm. Bijna in Brandberg zien we
Onze eerste giraffe. Oooooooh. Om 16.30 uur komen we aan. Prachtige camping.


Maandag 3 oktober 2011: Brandberg – Etosha NP

Vanochtend vroeg de wandeling in / bij de Brandberg met een gids. Doel is the White
Lady, een rotstekening. mooie tocht, ongeveer twee uur. Daarna een lange tocht naar
Etosha NP. Het landschap verandert weer enorm; het wordt steeds grootser en groener
en begroeider. Wederom een fantastisch mooie rit. Als we aankomen hebben we nog
lekker tijd om te doen om te wassen en bij de (aangelegde) waterplek te gaan kijken.
Net buiten de campsite is deze verlichte plek te vinden. Op dat moment (prachtige
Zonsondergang) zijn er enkele giraffes en neushoorns aan het drinken. Prachtig gezicht,
je kunt lekker achter een muurtje en afrastering gaan zitten of staan. Het lijkt wederom
een uitzending van National Geographic. Na het eten nog even terug. Een stuk of tien
giraffes staan te twijfelen of het veilig genoeg is om te komen drinken. Dan nadert een
gigantische olifant, en lijkt het voor de giraffes ook veilig. Ze gaan met zijn allen met hun
x-beentjes staan drinken. Helaas geen camera, maar ik durf niet weg te gaan. Zo mooi!
Met een gerust hart naar bed. Zou je denken. Als ik even lig, hoor ik voetstappen rond
mijn tent. Eerst verdenk ik Wendela, maar dat zal toch niet? Plots voel ik dat er iets op
mijn voeten gaat liggen. Of ik heb het gedroomd? Ik ga er vanuit dat het een jakhals is.
Maar dat kan ik natuurlijk niet zeker weten; ik ben in mijn tent gebleven. Jakhalzen
lopen hier nml lekker vrij rond. Verder die nacht goed geslapen.

Dinsdag 4 oktober 2011: Etosha NP

Dierendag, mooie dag voor een game drive, lijkt me. En dat blijkt ook zo te zijn. We zien
giraffes, springbok, gemsbok, divers vogelsoorten, steenbok, zebra's etcetc. En als klap
op de vuurpijll een leeuwenfamilie. Die kunnen we weer afstrepen op ons lijstje van de
big five! Bij terugkomst brunch en daarna relaxen. We lopen nog even naar de
waterplaats en het wemelt er van de springbokken, zebra’s en gemsbokken. Mooi gezicht.
Plots in de verte grote oren. Er nadert een groep olifanten (5 stuks. Wauw). We zien ze
van veraf aankomen. Het houdt niet op vandaag. Hierna weer de bus in. Nogmaals langs
bij de leeuwenfamilie, die zich niet verplaatst heeft. Ze liggen nu helemaal voor pampus.
Daarnaast alle voorgenoemde dieren wederom tegengekomen. Ook nog olifanten,
jakhalzen en neushoorns! Bij de waterhole 's avonds zien we korhoenders, olifanten
neushoorns. Het lijkt echt wel een enorme dierendagparty.

Woensdag 5 oktober 2011: Etosha NP

Vandaag dwars door Etosha Park visa camp Halili naar Namutori. In de voormiddag niet
zoveel gezien. Blijkbaar hebben de dieren nog een kater van gisteren. In de namiddag
zien we veel kudu’s, wildebeast (gnoe) en leeuwen. Bij aankomst op het camp weer ons
ritueel. Om acht uur een night drive. Bij een waterplaats staan negen neushoorns en na
een tijdje naderen een stuk of vijftien olifanten, die gaan baden. Geweldig. Weinig
nachtdieren, maar toch enorm om te zien. Op de terugweg loopt er een jachtluipaard
over de weg. heel toevallig, heel gelukkig. Dat is nummer vier van de big five. We
naderen een paar olifanten op een paar meter afstand. Heel erg indrukwekkend groot.
Nog wat dikdiks en wat "gewoon' wild en hyena.

Donderdag 6 oktober 2011: Etosha NP – Popa Falls

Vandaag een lange reisdag. niet veel bijzonders te melden. Eindpunt is Popa Falls, een
prachtige locatie met lodges. Luxe dus. 's avonds heerlijk eten, niet afwassen. Ventilator
op de kamer. Groot bed, etc etc. Lijkt wel vakantie.

Vrijdag 7 oktober 2011: Popa Falls - Okavango Delta

Vandaag gaan we naar de Okavango Delta. Een mooie tocht met grensovergang naar
Botswana. Net voor de grens komen we nog door een parkje, waar we nog een dikdik
spotten. Een vrolijke grensbeambte (ja, het bestaat) zorgt voor de nodige hilariteit. Het
landschap wijzigt tijdens deze tocht dramatisch. Echt Afrika wat je buiten ziet. Kleine
dorpjes in een kring met rieten hutjes. We hebben overigens vanochtend onze bagage
moeten splitsen; we blijven twee nachten in de delta, en hebben daar geen eigen vervoer.
We worden met een bus opgehaald en met een mkoro (kano) naar en eilandje midden in
de delta gebracht. Dit (schier?) eilandje is ons kamp voor deze nacht. Het ligt bezaaid
met koeie en olifanten flaters en ruikt ook zo. Gelukkig wordt het eerst "schoon"
geschept door onze polers (de mannen die met een paal onze mkoro's voortduwen).
Schoon betekent in deze dat de ergste flaters worden verwijderd en de rest onder het
zand verstopt wordt. Ons kamp is klaar en het toilet wordt gemaakt (gat in de grond) en
we kunnen eten. Ach, dit kleine ongemak wordt ruimschoots goedgemaakt door de
prachtige kanotocht (we zien een paar krokodillen) door de stille delta en de fantastische
lokatie.

Zaterdag 8 oktober 2011: Okavanga Delta

Na een koude nacht (helaas hebben we het advies van Bas opgevolgd en geen slaapzak
meegenomen. Wat heb je aan die gast? We staan vroeg op voor een safari te voet over
het eiland. Met drie gidsen per groep (we worden in twee groepen gesplitst) gaan we,
nadat we eerst per mkoro vervoerd zijn, op pad. De gids weet enorm veel over deze
omgeving en de planten en dieren. Bijvoorbeeld de medicinale werking van e.e.a. Op
enig moment spotten we een paar olifanten. Mooi meegenomen. Deze staan echter wat
ver weg. Na enige tijd staan er vier olifanten op zo´n 100 meter afstand. Dat wordt al
wat beter. De windrichting is redelijk (zodat ze ons niet ruiken), en we kunnen rustig
foto’s maken. Echter, de wind draait terwijl we hier staan, en de gidsen merken op dat
de olifant ons heeft gezien dan wel geroken. We worden eerst vriendelijk verzocht in elk
geval buiten het zicht te gaan staan. Maar het is te laat. We gaan in de bosjes en we
horen dat de olifant dichtrebij komt. We krijgen het advies RUN en gaan aan het rennen
in een andere richting. Een olifant gaat richting de plek waar hij het gevaar (wij in dit
geval) het laatst gezien heeft. We horen hem tetteren en rennen. Mijn gedachte was
volgens mij zoiets als MY GOD, maar heel veel denk je niet op zo’n moment. Stel je voor,
negen rennende Nederlanders door de Afrikaanse delta, op de vlucht voor een olifant.
Dat maak je niet snel mee, maar je kunt er wel mee thuiskomen. Overigens is er geen
beeldmateriaal voorhanden, helaas. Na terugkomst op het kamp hebben we natuurlijk
wel iets te vertellen, en in de loop van de dag wordt het aantal meter afstand steeds
kleiner, en het aantal olifanten groter. Sensatie, sensatie. Wat een avontuur. Achteraf
een mooi verhaal, maar het was niet geheel ongevaarlijk. Dat hebben we inmiddels wel
begrepen van de gidsen. Het komt ongeveer twee keer nper jaar voor dat dit gebeurt, d
us tamelijk uniek. Na de lunch spotten we overigens tijdens de terugtocht onze eerste
hyppo´s (nijlpaarden). Wat een prachtige beesten. En we komen nog een keertje aan de
verkeerde kant langs een olifant. We gaan in een keer heel hard vooruit! We varen naar
ons tweede kamp, nu met een hek eromheen en toilet en douche. Best fijn na het
stoffige avontuur van vandaag. Een koude nacht, wederom, en ik besluit nu alles aan te
trekken wat ik bij me heb, en dat is niet veel. Voeten in mijn rugzak, dat scheelt ook. En
in die rugzak zit toch niets meer.....

Zondag 9 oktober 2011: Okavanga Delta – Caprivi
We vertrekken om 07.30 uur weer met de bus speedboot. Mooie tocht weer. Gigantische
krokodillen, veel vogels. Weer de grens over naar Namibië, naar Kwando. Mooi campsite
met bar, water en gras om op te staan. Al met al een duffe middag, maar een mooie
afsluiting.

Maandag 10 oktober 2011: Caprivi - Chobe NP

Goed geslapen. (zonder rugzak). Heerlijk om 08.00 uur vertrek voor een wandeling na
nabijgelegen dorp. Beetje toeristisch, maar we steunen het dorp. Daarna richting
Botswana, wederom. Het landschap wordt weer groen en glooiend nu. Mooi baobabs
onderweg. We spotten nog een paarde-antiolope. Tamelijk uniek blijkbaar. We arriveren
op onze campsite voor twee nachten. Lekker relaxed, morgen geen tent afbreken. Rare
gewaarwording dat dit onze laatste camping wordt. Het eind komt in zicht.


Dinsdag 11 oktober 2011: Chobe NP
Vanochtenw om 05.00 op omeen laatste game drive te doen in Chobe National Park. Heel
erg geweldig. Het lanschap is totaal anders en hetgeen we gezien hebben is enorm. De
buffel. De big 5 is compleet, het houdt niet op, het ene na het ander beest komt langs, of
wij komen er langs. Na een lange siesta, waarin Wendela en ik een korte sketch in elkaar
hangen voor Vihneas en Clever (chauffeur en kok) voor vanavond, gaan we voor onze
laatste drive, maar u op een boot op de Chobe. Je komt echt ogen te kort. Het lijkt een
feest van alle voorheen geziene dieren bij elkaar. En daarna sluiten we af met een
prachtige zonsondergang. Mijn harde schijf is nu bijna vol. Er kunnen niet veel meer
indrukken bij. Bij aankomst snel douchen voor het laatste avondmaal met Clever en
Vihneas. Wij doen onze sketch tot slot, die lijkt goed aan te slaan. Er wordt veel gelachen.


Woensag 12 oktober 2011: Chobe NP – Victoria Falls

Vanochtend pas om 09.00 uur vertrek, uitslapen dus, ware het niet dat iedereen weer
heel vroeg wakker is. We gaan weer over de grens. Nu duurt het ruim twee uur, wat erg
wennen is tegenover de vijf minuten die we gewend zijn. We rijden naar victoria Falls,
bekend van de watervallen. Daar aangekomen eerst pinnen en evt excursies boeken. Wij
gaan met zijn vijven morgen een helicoptervlucht doen. Na aankomst in het hotel lekker
lunchen en relaxen bij het zwembad. een heel fijne plek om een paar daagjes bij te
komen. Vanavond is bij de watervallen een bijzonder fenomeen te zien: een regenboog,
die veroorzaakt wordt door de maan; Dit kan alleen bij volle maan, deze maand dus
slechts drie avonden. Van zeven tot acht uur kunnen we dit aanschouwen. Het lijkt in
eerste instantie niets bijzonders, maar het is echt heel vreemd om in het donker, onder
het geluid van het neerstortende water (dat we eigenlijk niet kunnen zien) een
regenboog te zien. Dat is heel bijzonder. Zeer de moeite waard. Na de watervallen gaan
we gezamenlijk nog wat eten en rond 23.00 uur naar bed. Veeeeel te laat.

Donderdag 13 oktober 2011: Victoria Falls

Vanochtend uitgeslapen en lekker gaan shoppen en koffiedrinken in het dorpje.
Vanmiddag gaan we vliegen. Ben benieuwd!! Na een korte siësta om vier uur voor onze
helikoptervlucht op weg. Ondanks dat er op dit moment weinig water in de falls stroomt,
is het een fantastische vlucht over de falls, de gorge (daar slingeren we doorheen) en het
nabijgelegen nationaal park. Zeker de moeite waard! 's Avonds naar Vic Falls Lodge, de
accommodatie met het grootste reiten dak (ter wereld ; in Africa) Heerlijk geborreld en
gegeten, een beetje decadente omgeving, maar qua prijs viel het heel erg mee. Na
terugkomst nog gezellig in de bar gekeuveld met een paar reisgenoten.

Vrijdag 14 oktober 2011: Victoria Falls

Vandaag definitieve souvernier-aankoop- aktie. Het wordt met de dag warmer hier, dus
we nemen relaxed de taxi. LUnch bij Ilola Lodge. Heerlijk. Na terugkomst met een
illegale taxi (hij heet Prayse de Lord) gaan we rond drie uur naar Vic Falls (de
watervallen), die we nog niet van dichtbij gezien hebben. De falls zijn echt fenomenaal,
met twee regenbogen erboven, nu in full colour. TE mooi voor woorden. Je blijft fotos en
film maken. En het geweld van het water is enorm. En dan te bedenken dat het "laag"
water is. Blijkbaar kun je met hoog water de waterval zelf niet zien van de spray (het
opspattende water die een mist veroorzaken), dus op dat gebied hebben we mazzel.
Weer terug met onze illegaal menneke voor het laatste avondmaal. Verloopt rustig. We
(Wendela en ik ) doen nog een korte persiflage op het klachtenbeleid bij Sawadee
komende maandag, (minder succesvol als vorige aktie) en het is een gezellig avond.
Rond elf uur naar bed.

Zaterdag 15 oktobe 2011: Victoria Falls - Johannesburg
We hoeven pas om 12.00 uur te vertrekken, dus we relaxen lekker bij het zwembad. De
vlucht naar Johannesburg verloopt goed. Daar aangekomen bljkt dat onze volgende
vlucht naar Amsterdam vier uur vertraging heeft (door een defect) en we dus elf uur
mogen wachten. Die tijd maken we vol met shoppen en eten en drinken en slapen, dit
allemaal in een zo laag mogelijk tempo (om tijd te trekken).

Zondag 16 oktober 2011: Johannesburg – Amsterdam

De vlucht vertrekt om 03.15 uur en verloopt verder goed en we komen om 14.15 uur aan.
Wendela brengt Desiree en Twan naar huis (St, Michielsgestel) en mij naar station
Eindhoven. Gezellig om samen terug te gaan. Om zes uur ben ik thuis.