Italië, 8 dagen Amalfi kust, wandelreis

Zaterdag 5 juni 2010 Amsterdam – Napels – Bomerano
De reis en vlucht verlopen voorspoedig. In de airportbus naar de terminal spreekt Robert me aan, één van de medereizigers. Op basis van mijn schoeisel dacht hij dat ik wel een wandelreis zou gaan doen. We blijken met drie Nederlanders te zijn. Meevaller dus. De derde reiziger hebben we nog niet gespot. De vlucht is op tijd, dus de Britse groep heeft op ons gewacht. Geen transfer-perikelen dus. Een zorg minder. Korte gedeeltelijke kennismaking met de rest. De busreis naar het hotel duurt ongeveer 1,5 uur naar Bomerano. Ons hotel is een klein familiehotel in een rustig dorpje. ’s Avonds gezellige maaltijd. Op tijd naar bed. IK ben heel erg moe.

Zondag 6 juni 2010

Vandaag een mooie wandeling. Het weer is goed, het uitzicht onderweg ook. Wel een redelijke klim maar goed te doen. De Britten komen uit het hele land (voor zover ik het kan beoordelen). Van ’t zuiden tot Schotland. De sfeer is errug relaxed en iedereen blijkt een goede dosis (Britse) humor te hebben. De taal blijkt geen probleem te zijn.
De wandeling is een wandeling rond Bomerano, een rondje. Tot slot een lekker terrasje en een lekkere douche. Het eten in het hotel (waar we elke avond eten) is goed en gevarieerd totnutoe. De wijn is lekker. Oh ja, een bijzonder tariferingssysteem voor de wijn; 1 tot 1,5 glas per avond kost € 2, als je meer drinkt, betaal je € 5. Ik voel een vijf-euro weekje aankomen.
Tijdens het eten krijgen we een kook-demonstratie, met name pasta’s. Het lijkt zo ontzettend simpel, maar dat is het waarschijnlijk niet. Maar het smaakt fantastisch!
Rond half elf naar bed.
Maandag 7 juni 2010
Vandaag wandelen we (voornamelijk) bergaf met behulp van heel erg veel trappen, heel heel heel heel heel erg veel trappen. Het uitzicht is nihil- het is nogal mistig – maar de wandeling is door een prachtig landschap, een beetje jungle-achtig. Avontuurlijk
Het enige probleempje is dat ik bijna aan het eind mijn (andere) enkel lichtelijk verzwik. Shit. We arriveren in Amalfi,duur toeristisch, druk havenplaatsje, waar we (Andrew en ik) het strand opzoeken. Jacobine (de andere Nederlandse en mijn kamergenote) houdt ons al snel gezelschap. Heerlijk relaxen. Ik koop een enkelbandage en rond zes uur zijn we weer thuis. Mijn voet omhoog met ijsblokjes erop. Hopelijk valt het mee. Na een wederom lekkere maaltijd nog gezellig gepraat.

Dinsdag 8 juni 2010
Vandaag is een sightseeing-dag. Vanochtend Pompeij en vanmiddag Vesuvius. POmpeij, de stad die in het jaar 79 AC werd bedolven onder de “uitwerpselen” van de Vesuvius. Pas in de 18e eeuw is men begonnen met het opgraven van de stad. Een mooie, bijzondere plek, waar nog dagelijks “ontdekkingen’ worden gedaan. Het moet een prachtige plek zijn geweest. Onder begeleiding van een gids krijgen we een rondleiding. Daarna hebben we wat vrije tijd om zelf rond te dolen. Gezien mijn enkel neem ik de kortste weg naar de uitgang, maar in mijn tempo krijg ik de korte tijd gemakkelijk vol. Een paar uurtjes is veel te kort voor deze plek.
Met de bus naar Vesuvius. De klim naar boven gaat bijna pijnloos en is heel erg de moeite waard. Prachtig uitzicht over Napels en een beeld van de krater. Ook hier een goede gids, die veel weet over de vulkaan. Al met al een mooie dag, en een mooie onderbreking van de wandelweek.
Tijdens het eten vandaag krijgen we een pizza-bak-demonstratie en natuurlijk mogen enkele reizigers bakken. Ik krijg een non-formaggio pizza.Heel lief. En wederom is het heel erg gezellig. En wederom weer heerlijk gegeten. Had verwacht dat ik het zou missen om in verschillende restaurants te eten, maar de kwaliteit is goed, dus dat valt mee.
OH ja, de groep bestaat uit de volgende personen:
Robert (Nederland, Nunhems Zaden, Heythuisen), Jacobine (Nederland, filmmaker, Amsterdam), Dave en Julie (rocker / nanny), Marc en Ann (Shell, Den Haag), Ian (politie, Schotland), Andrew (IT, London), Maureen, Tracy (moeder/dochter) en Sara Brenda en Trish (adviseuse, HR en Lerares , Liverpool), Laynee (arts in opleiding), Kate (arts).
Reisleidster: Christine
Heel gezellig, ik word Brits ereburger.
Woensdag 9 juni 2010
Verkiezingen in Nederland. Vandaag een wandeldag. Ik haak af, samen met Brenda en Trish. Ik laat mijn enkel een dagje rusten. We doen ’t rondje Bomerano, waarover je ongeveer een halfuurtje doet. Wij doen het in ongeveer vijf uur. Heel gezellig. We lopen naar een uitzichtspunt, waar ook koffie te krijgen zou moeten zijn. (Nog) niet dus. Dus we wachten op de opening van het koffie-shopje. Dar drinken we lekker een paar bekskes. Intussen is het lunchtijd geworden. We verplaatsen ons ongeveer 50 meter en komen in een soort picknick-parkje terecht. Daar eten we onze lunch. Na nog een kwartiertje lopen zijn we weer terug in het dorp en plaatsen we ons op een terras. So heej, wat een vermoeiende dag! Daar drinken we nog een lemon Soda en dan komen al enkele reisgenoten terug van de wandeling. Samen nog een paar pilsjes en dan terug naar het hotel,. Het wordt saai, maar de avonden worden steeds gezelliger en het eten is nog steeds goed. De wandeling leek overigens niet erg eenvoudig. Heb dus een goede keuze gemaakt. Lekker lui dagje, heerlijk!
Donderdag 10 juni 2010
(Wederom voor mij) een vrij dagje. We (Jacobine, Andrew en ik) gaan met de bus naar Amalfi om lekker te luieren op het strand. Jacobine en ik willen de bus van 08,20 nemen, maar die zit vol. De bus van 09.00 uur bestaat niet, dus we vertrekken uiteindelijk om 10.00 uur, maar niet nadat we een lekker bekske cappucino en een broodje hebben gegeten. Heerlijke dag: zon, zee en (kiezel)strand, een boek, een hapje en een drankje. ’s Avonds treffen we de twee stellen (Ann en Marc en Jenny en Dave) voor het eten. Heerlijk buiten zitten met een goed wijntje. Met de bus weer terug naar het hotel en daar nog een grappa (pure alcohol volgens mij) gedronken en naar bed.
Vrijdag 11 juni 2010
Nog maar één wandeldag. In Bomerano bezoeken we eerst nog een kaas (ja echt) fabriekje. Een familiebedrijfje. Interessant hoe vers alles is. Het stinkt niet echt. Daarna nog een bezoek aan een groot herenhuis met een bijzondere historie. De eigenaar was getrouwd, ging de oorlog in, kwam jaren later terug om te ontdekken dat zijn echtgenote niet stil gelegen had. Zij vergiftigd hem en leeft nog lang en gelukkig met haar minnaar in het huis en met het fortuin van haar man. Ze zijn nog steeds heel welgesteld. We vervolgen onze weg voor een prachtige wandeling, wederom met (te) veel trappen. De temperatuur is volgens mij 35 plus, eigenlijk te heet, maar we overleven het. Rond half vier zijn we in Posetano, waar de eerste cola verdampt en het pilsje vervolgens heeeeeerlijk smaakt. Even uitzweten om vervolgens met de boot naar Amalfi te gaan. Prachtige boottocht, we kunnen zien waar we gelopen hebben. Met de bus weer terug naar het hotel. ’s Avonds afscheidsdiner en inderdaad…..gezellig etc et
Zaterdag 12 juni 2010
Met zijn zevenen (naar Nederland) hebben we een aparte transfer, omdat ons vliegtuig veel later vertrekt. Dus tijd om afscheid te nemen van de rest en lekker een terrasje te pikken voor een heerlijk bekske koffie. En een broodje kopen voor de lunch. Heerlijk relaxed. Om 12.00 uur is de transfer. Na het wachten, wachten en inchecken komen we bij de gate, waar we tot onze verrassing de rest van de groep tegenkomen. Hun vliegtuig heeft bij de landing een wieltje verloren, en dat moet ingevlogen worden vanuit Rome. Zij zouden 3 uur eerder vertrekken, maar vertrekken later dan wij. Shit.
Onze reis verloopt volgens plan en ik ben rond half tien thuis.